Skykomish en Snohomish

Op een heel leuk plekje, bij ondergaande zon met een beetje zand tussen m'n tenen en vertrouwde zeelucht, begin ik aan dit verslag. Vanmiddag hier aangekomen in Anacortes. De camping had Steve 29 juni besproken voor 2 dagen tegelijk met de whale watching tour van morgen. Dit is gelijk de laatste camping van de trip. Lekker decadent de duurste plekken genomen aan het water. Ons kleine campertje tussen allemaal grote 'rigs'. Het uitzicht over het water is mooi en er zou gezwommen mogen worden, ware het niet dat het water er niet zo fris uitziet. Het is allemaal stenen, wier en ietwat modderig. Ook staat er een bordje dat clams en crabs niet gegeten moeten worden, omdat die toxisch zijn. Het is namelijk niet alleen de zee wat ons uitzicht biedt, ook rokende pijpen, trein en industrie helaas.

Maar... Vanochtend niet overhaast vertrokken, maar keurig 9 uur gaan rijden. Besloten gewoon de dichtstbijzijnde pomp te pakken en die was dan ook nog eens 4 cent duurder geworden dan gisteren. Dat is onze straf. Tank niet helemaal volgegooid, want op 3/8 moeten we 'm weer inleveren en het is toch een beetje een spelletje om dat zo goed mogelijk uit te kienen,

We vervolgen de 2 west. Het is weer een scenic door Wenatchee National Forrest. In het eerste stuk niet zo'n bijzonder bos, maar dat veranderd toch geleidelijk. We beginnen weer te klimmen en komen in de buurt van de besneeuwde toppen. Bij Stevens Pass zitten we op 4055 ft. Er zijn weer watervallen van smeltwater en de omgeving is super mooi! Als we onze weg vervolgen richting Skykomish (haha wat een rare plaatsnamen) wordt het nog veel mooier. Hele dikke wolken hangen laag tussen de bergen, lijkt bijna wel rook. Dan ineens doemen boven die wolken hele hoge toppen met sneeuw op en daarachter weer een blauwe lucht. Echt een wauuuuuuuuw moment. Indrukwekkend! We rijden een stukje regenwoud in, dit is een onverwacht cadeautje. De borden die het begin aangeven hadden we ff gemist, maar dit is M.T. Baker Snoqualmie National Forrest.

We zoeken naarstig naar een pull-out om al dit moois van dichtbij te bewonderen, maar omdat je hier zo'n 60 mijl per uur mag en we net lezen dat delaying 5 vehicles a crime is, moeten we onverstandig doorcrossen. Dit alles heeft er vast voor gezorgd dat het vinden van een plekje naar onze zin te lang duurde, maar het plekje waar we uiteindelijk tot stilstand slipten er eentje met een gouden randje was! Weer een vette wauw!

Eerst een bakje koffie prepareren en dan over de vangrail via een steil stenenspoortje met het bakje koffie afdalen. Dit is echt regenwoud, de bomen zijn bemost, alles heel groen en mooie varens die de bodem bedekken. De snelstromende rivier heeft die gekblauwe kleur die we ook in Glacier zagen, echt smeltwater. De rotsen zijn uitgesleten door de kracht van het water en er is een rotsplateau waar je heerlijk op kan vertoeven. Dit is een hele mooie plek. Te mooi om te omschrijven en de foto's geven het ook niet waarheidsgetrouw weer.

Verblijd rijden we door, gelukkig nog meer moois. Hier en daar piepen de hoge bergen met de mist nog door in de achtergrond als we door de kleine dorpjes tuffen. Hier kersen voor een prikkie en salmon jerky. Moesten we eigenlijk even voor stoppen, maar helaas niet gedaan. Skykomish is nog niet grappig genoeg, we krijgen ook nog Snohomish. We stoppen nog bij een shopping mall in Burlington. Daar bij de Radioshack een nieuw kaartje voor de Canon gekocht en honger gekregen van al die etensgeuren die ze door de gangen blazen. En toch zelf eten gemaakt, koelkast moet leeg:(!

Daarna was het nog een minuut of 20 naar Anacortes. Aldaar camper op zijn plek gezet en een rondje langs het water gedaan. Rond 6 uur naar de office gelopen, omdat we misschien toch niet genoeg kolen hebben voor vanavond. Helaas was die net 1 minuut dicht, dus gaat Stefke de kippetjes op 12 briketten trachten te garen.

's Avonds vindt Steve een nieuwe App en daar hebben we toch een partij lol mee! Voor, tijdens en na het eten liedjes raden is precies wat we graag doen. Songpop is onze game! Jakkie is voor de verandering eens aan het winnen en ik denk dat we daardoor pas laat aten. Wel binnen, want het is hier erg fris.

We moeten er vroeg uit voor de orka toer, maar waarschijnlijk gingen we pas na 2 uur pitten. Haha Steve kan slecht tegen zijn verlies! Ook nog gekke foto's gemaakt met het statief in het donker. Toffe avond!