Hiken in Glacier National Park

Grote plannen voor vandaag. 7.58 AM sharp reden we weg van San-Suz-Ed RV Park. Eerst naar het visitors center voor een fatsoenlijke hike-map, want van die krant en het guided tour blaadje die we gisteren hadden, werden we niet veel wijzer. Daar gaan Steve & Jakkie van op elkaar inhakken;).

Het eerste visitors center oogt vreemd en leeg. Ooow dit is niet de echte, die is in Apghar Village. Dat is een halve mijl terug, dat lopen we dan wel ff, alvast opwarmen voor vandaag. Juhhhp we hebben het goede krantje en advies van de meneer wat we moeten doen in het geval we een beer treffen of juist niet willen treffen; zorgen dat het hoorbaar is dat je eraan komt. Dat wordt dus de hele weg zingen en klappen ja jaah. We rijden met de camper naar Avalanche, want als je eerst met de bus daarnaar toe moet kost dat al meer dan een half uur. Dat kunnen wij met de waggie veel sneller.

Er zijn maar 2 RV-plekken daar, dat hadden we gisteren al gecheckt. Maar we zijn vroeg dus we gokken het erop. Jawel 1 is er al bezet, maar nadat Steve zijn stuurmanskunsten in de strijd gooit, staan we na een paar keer steken toch vrij netjes. Zo durven we 'm wel achter te laten. We kunnen bijna gelijk mee in een klein busje, want schijnbaar is 'the road to-the-sun' heel erg narrow. De eerste kilometers vragen we ons af waarom, maar daarna is het volkomen duidelijk. Fijn om mee te rijden. Weg is echt smal op aantal punten, rotsen hellen over de weg en smeltwater klettert langs de rotsen over de weg naar beneden. Je auto is gelijk gewassen.

We zijn wel een minuut of 40 onderweg voordat we Logan Pass bereiken. We hebben geklommen tot > 6000 ft. Ontzettend mooi uitzicht in de valleien, sneeuw langs de weg en op de hogere toppen die ons omringen. Beetje fris hier boven uiteraard, maar vandaag zijn we voorbereid. Rugzak bij, kleding in laagjes, eten, water, muskietenspay en Steve's anti-berenstokkie.

Ons eerste voornemen is hier de Hidden Lake overlook trail te lopen, maar eerst plassen. Sjowee das schrikken, die plee lijkt wel een soort prullenbak. Als je de deksel optilt is de scare nog erger; er klotst een hele haven onder je door zo'n 5 meter lager. Donker gat, black hole, echt niets anders dan de bedoeling in laten droppen;).

Daarna op zoek naar het beginpunt van de trail. Daarover is wel wat te klagen in dit park. Het is 1 van de mooiste, indrukwekkendste parken tot nu toe, maar het uitzoeken en vinden van de wandelingen is echt niet makkelijk. We lopen maar omhoog richting de lodge en zien dan ineens beneden het busje voor het volgende stuk van de route aankomen. Change of plans, hup hup naar beneden, plof in het busje. Nieuwe plannen.

We rijden mee tot Sunpoint en lopen dan tot Sunrift Gorge langs het Saint Mary Lake naar Baring Falls. Moet lukken, er staat maar 1 pad op de kaart. En ja hoor... na zo'n 20 meter is er alweer een T-splitsing, potjankoffie echt weer iets voor ons. We gokken op links, gaan een berg op en krijgen een killer view over het meer. Dit is dus niet 'het pad' maar een klein omweggetje. Hier gaan we eten, het is half 11 en de broodjes smaken nog steeds prima en dit uitzicht maakt het alleen maar beter. Beetje jammer van de mediterende kretenslakers achter ons, maar verder top!

Na een goeie wandeling bereiken we Baring Falls. Gelukkig is het redelijk druk op de trail en hoeft Steve niet de hele tijd te zingen... De watervallen zijn weer heftig, flinke stroom smeltwater met een bijzonder mooie kleur blauw. Als we verder lopen komen er bordjes met Saint Mary Falls. Nou die willen we dan ook nog wel zien.

Er is een mevrouwtje alleen aan het hiken en ze wil graag dat Steve een foto van haar maakt. Dan gaat ze verder en wij ook. Hè bah moeten we haar weer inhalen. Als wij vervolgens stoppen gaat zij natuurlijk weer door, lijkt wel of ze het erom doet.

De wegbewijzering geeft heel wat meer opties dan het krantje. De afstanden lijken ook niet echt te kloppen. Een halve mijl is retever en 2,7 km (is voor ons omgerekend) een kippestukje. Bij Saint Mary Falls moet Jakkie weer een foto van het vrouwtje maken. Getverdemme wat vervelend! Na deze Falls komen de Virginia Falls, Jakkie wil nog wel verder, maar Steve heeft het gehad. We lopen terug naar Saint Mary shuttle stop. Nou toch nog flink gewandeld, want het is 1 uur ondertussen.

Met de bus terug naar Logan Pass en daar weer op de kleine busjes naar Avalanche Point, daar staat de camper als het goed is. Jakkie valt onderweg steeds in slaap. Of het komt door het gehobbel van de bus of de frisse berglucht. Of beiden natuurlijk, maar die telkens openzakkende mond is onontkoombaar.

Bij de camper eerst maar een ijsje uit de diepvries en gelijk een zakje chips erachteraan. Echt wel honger van zo'n tocht! Nu nog naar de Goat Lick, dat is ongeveer 55 minuten rijden. Er schijnen allemaal van die witte, harige berggeiten te vertoeven. Daar aangekomen begonnen aan het pad, maar de terugkomende mensen gaven al aan dat er weinig te zien was. Wij hadden op de camping gehoord dat ze ook wel eens onder het viaduct liggen. Dus de kempert weer de berg opgestuurd. Er lagen inderdaad wat flokkige geiten, maar om daar nou zo'n eind voor te rijden...

Foto's getrokken en daarna naar huis. Toch flink moe allebei. Jakkie eerst maar douchen en Steve daarna met enige tegenzin de bbq opgepookt. Filetlapjes met eikenbladsla en maistortilla's vooraf. Toch weer gelukt. Nu afwassen en daarna snel slapen.