Magical Yellowstone

Gisteren nog een lekkere 'New York Strip' gebarbecued, een paar sneetjes witbrood met een beetje olie en bbq-kruiden geroosterd. Koolsalade en als toetje een maiskolf. Hebben we weer goed gedaan. Omdat de fire danger erg hoog is, zijn ze heel strikt, er mag absoluut geen kampvuur gestookt worden. Bij de office werd niets vermeld over houtskoolgrillen, maar toen een medewerker van de camping langskwam op zijn golfkar werd ons wel even steng medegedeeld dat we de kolen echt goed uit moesten maken!

Jakkie lag om half 10 al te pitten, Steve had nog niet zo'n slaap dus bleef nog waken bij de kolen die door de wind echter megahard fikten en nog lang niet van plan waren uit te gaan. Toen het donker was toch maar de buitenkraan erop en das maar goed, want 's nachts waaide het nog harder en 1 vonkje is genoeg als het zo droog is...

Om kwart over 8 reden we weg van het Deer Park. Toch zijn wij echt niet de eersten die vertrekken, er zijn al heel wat lege plaatsen. Eerst tanken bij de Maverick en daar ook een Amerikaans ontbijt scoren. Een eclair voor Steve en poppyseed-lemon muffin voor Jakkie. De muffin is vele malen lekkerder dan die eigengebakken van de Thousand Lakes camping bij Capitol Reef. Ook 3 keer zo groot pfff.

Nog geen kwartier onderweg en we spotten gelijk al een hert. Dat is een goed begin van de dag. Geen foto van kunnen maken, het ging te snel. Het is trouwens wel een heldere dag, dus de foto's lukken voor de verandering weer eens. We rijden over de 16 door Bighorn National Forrest. Er zijn al weer besneeuwde bergtoppen te zien. De 16 is ook weer een scenic route en scenic, dat is het! We rijden er 'ff' doorheen, maar dit bos is eigenlijk echt een bezoek waard. Onderweg zijn er een heleboel 'back to basic' campgrounds en de Tenasleep- en Nowood River slingeren steeds heel mooi langs en onder de weg. Als we ooit nog eens terug gaan, doen we dit bos ook vast, maar dan beter.

Ondertussen zijn we flink aan het klimmen en zien nog 2 keer een hert. We moeten de jassen weer eens aandoen bij onze stop op het hoogste punt. Powder River Pass, elevation 9666 ft. Het is dus niet vreemd dat het koud is, want dat is best hoog. De camper moest er weer flink aan trekken, maar na de top natuurlijk ook weer afdalen. En dat doen we! Steve hoeft een tijdje geen gas te geven. Ook zijn er borden voor een 'runaway ramp', huh wat is dat? Nou als je remmen het begeven, kan je na een paar mijl een omhooglopend pad opcrossen. Just in case of a ramp...

Gelukkig is dat niet nodig, op de laptopcrash na, crashen wij verder echt niet meer! Bij het dorpje Tenasleep stuurt de tomtom ons van de scenic route af over de 31 richting Manderson. Hoewel dit niet aangegeven, toch echt wel een scenic route is. Heel mooi weggetje en hier zien we voor de vierde keer herten. Nu voor het eerst een moeder met 2 jonkies. Ook nog goed op de foto geloof ik. Daarna weer een stukje de 16 en toch weer een afsnijweg via het dorpje Otto, pop. 114 (hoe vaak zouden ze die borden vervangen?).

Om half 1 gestopt in Cody op het terrein van de rodeo. Daar lunch gemaakt, French bread met turkeybreast. Als we daarna doorrijden komen we door Buffalo Bill State Park, slingerend langs de Shoshone River. De lucht is steeds donkerder geworden en we treffen ook nog een stukje regen. Heerlijk en erg mooi, de rivier wordt er gelijk ook woester door. Voor we het weten is de regen weer voorbij, bijna jammer.

Het landschap wordt steeds mooier, zonder overdrijven echt betoverend. We maken verscheidene stopt waaronder bij het Buffalo Bill Reservoir. Zo schiet het niet echt op, maar we hebben geen haast, want Steve heeft gereserveerd bij Canyon Campground in Yellowstone. Via de east entrance rijden we Yellowstone National Park binnen. Het voelt een beetje als thuiskomen hoewel we deze weg niet eerder gereden hebben.

Onderweg kleine mirror lakes, meadows en watervalletjes. Ook veel bomen die aangetast zijn door die beatle en afgebrande gebieden. Maar alles schitterend, heel goede vibe heeft dit park. Gestopt voor een overview van Yellowstone Lake en later ook nog gepootjebaad erin. Water proeft als drinkwater, toch weer ff getest hihi. Als we onze weg verder vervolgen, ruiken we het al en al snel zien we een paar kleine geisers langs de kant van de weg.

Steve begint een beetje moe te worden, dat is niet gek, want hij rijdt al zo'n uur of 7! We kunnen helaas nog niet doorcrossen, want nu pas zien we onze eerste bizon van de hele trip. Gek beest, loop op het gemakje over de weg, ff nagels bijvijlen ofzo;). Daarna zien we nog wilde ganzen en nog meer bizons, die zijn helaas net iets te ver weg om goed op de foto te krijgen.

Bij Canyon Village aangekomen kan de mevrouw onze reservering niet vinden, gelukkig heeft alerte Stefke dit toen nog op het papier van het reisschema overgeschreven, anders hadden we nu een probleem. De mevrouw bij de office is een beetje moe, ze doet steeds 2 keer hetzelfde verhaal en wij zijn te beleefd haar daarop te wijzen:).

De bedoeling was dat we morgenochtend gelijk naar de volgende camping toe rijden om te reserveren, een camping die op de route uit het park ligt. Maar we zijn het er beiden over eens dat we net zo goed hier 2 nachten kunnen pakken. Dan kunnen we morgen volledig besteden aan het park. Nu hebben we plek 3-7 op loop A1, o nee Jakkie... Plaats 1 op loop A en vertrekdatum is 3 juli hahahaha dummie. Even een rondje terug, het is aan het begin. Niet echt afgezonderd, maar misschien is dat wel goed want ik zag in het logboek dat er gisteren om 3.30 pm 3 grizzly's gezien zijn op loop B, tent area brrr.

Steve is nu een dutje aan het doen en Jakkie kan weer eens lekker buiten pennen onder het genot van een wijntje, af en toe rondom speurend of er geen beren naderen. Net water opgezet voor een pastamaaltijd. Gisteren al worstjes gegrild hiervoor. Als we vanaaf nog puf hebben, is er om half 10 een rangerbijeenkomst over water in het amfitheater (buiten).