Santa Fe Rodeo

Het weer rond Bernalillo was een beetje apart nog gisteravond. Het waaide flink, de lucht was roze en af en toe flitste het. Toch geen regen gehad. Vanochtend was het weer stralend weer alsof er niets aan de hand was.

Vandaag zijn we naar de Sandia Peaks Tramway geweest. Deze loopt over het Cedar Crest gebergte in Albuquerque. Het is de langste kabelbaan ter wereld die ons naar tot iets meer dan 1000 ft brengt. Steve heeft het er niet zo op, maar haha hij heeft het uitgezocht dus we gaan het gewoon doen.

We hebben flight number 9. Klinkt als een film zonder goede afloop… We staan als haringen in een ton in het bakkie, maar wij hebben goede plaatsen bij het raam. Jammer genoeg kan je niet echt goede foto’s maken. Het ritje duurt een kwartier, dan zijn we boven op de berg. Het is niet zo’n heldere dag, maar anders schijn je wel 66 mijl verderop te kunnen zien.

Omdat we wel honger hebben en het is half 1, eten we in het restaurant bovenop de berg. Het eten valt helemaal niet tegen. Een pita met tenderloin strips voor Jakkie en een cheese burger voor Steve. Flink glas cola d’r bij en als je dan op de helft bent, zetten ze ongevraagd een refill neer. Zo vreemd hier. Nee dank u, Jakkie heeft al moeite om de eerste op te krijgen.

Vervolgens weer met het bakkie naar beneden. De vertrekkende missen we net, dus moeten we ff een kwartiertje wachten. Jakkie gaat nog wat foto’s maken en Steve blijft half omgedraaid op het bankie zitten (hihi niet helemaal op z’n gemak).

Verder hoeven we maar een klein stukje te rijden vandaag, zo’n 55 mijl naar Santa Fe over de 25 north. De eerste camping die we op ons lijstje hadden, reden we per abuis via de uitgang binnen, daardoor deden we een rondje over het terrein voordat we bij de office aankwamen. Gelukkig hadden we allebei dezelfde gedachte, niet stoppen, gewoon doortuffen. Dit is ‘m niet. Kaal gebeuren, dat is het altijd wel enigszins als we in een stad camperen, maar ook geen zwembad etc. en daar hadden we juist wel zin in.

De volgende was 1,6 mijl verderop, wel een 55+ camping, maar daar kunnen ze een beetje jong (uuhh redelijk) vlees vast wel waarderen;). De tomtom zit weer een blokje mis, het is een drukke weg met 4 banen voor 1 richting en o o o wat zijn die Amerikanen toch eikels als je je richtingaanwijzer aanhebt en dan gewoon door blijven komen hè… Gelukkig zijn we al gewend aan het verkeer, dus geen klamme handjes meer, gewoon ook brutaal zijn. We kennen hier toch niemand.

Nette camping, Trailer Ranch RV Resort, vol met ouwetjes inderdaad, maar allemaal heel vriendelijk en een mooi zwembad. De Walmart is vlakbij (…) dus wij ff gelopen om paar kleine dingen, er mag hier niet gebarbecued worden, dus eten we wel iets aan de straat. De keuze is reuze: Wendy’s (kan die ook koken hihi?), Taco Bell, Mac, BK, alles wat in de rest van Amerika ook in 1 straat is.

De Walmart is iets verder lopen dan gedacht natuurlijk, maar wel lege CD’s gevonden zodat we zelf muziek kunnen branden. De radio hier is echt drama. Als je een goede zender hebt, raak je ‘m sowieso binnen het uur kwijt. Of je hebt alleen 4 jezus-zenders, of ze draaien alleen van die jank-muziek, of de 3 dezelfde nummers (Maroon 5, Gotye en Rihanna). Ja en the Doors hebben we nu ook wel weer gehad, dus we snakken naar nieuwe aanvoer uit de eigen collectie van de laptop.

Vervolgens zitten we net iets te lekker een drankje te doen aan onze tuinbank, maar om half 8 gaan we toch lopen voor de Rodeo. Het is weer iets verder dan we ingeschat hebben, maar het is zeer de moeite waard geweest. Een heel terrein vol trucks en pick-ups, maar vriendelijke mensen en we kunnen de 2e helft van de rodeo nog meepakken.

Het kijken naar de mensen is al geweldig. Bijna allemaal cowboylaarzen, ook de kindertjes. Jong en oud zijn hier verzameld, een echte happening. We vallen erin bij het saddle bronc riding. Echt leuk om te zien. Daarna tie-down roping wat echt wel een vak-apart is. Dan nog cowgirls met barrel racing. Het foto’s maken lukt niet zo goed, want alles gaat zo snel en het is al schemerig, dus de foto’s zijn vaak blur. Ja met fotocursus hadden we vast geleerd hoe dit op te lossen… Maar Steve heeft toch wel een paar mooie kunnen maken.

Op het laatst nog kinderen op een schaap, maar die liggen er allemaal na 2 seconden af. De echte afsluiter is de tweede helft van het bull riden. Compleet met clowns en de vlucht-barrel. Ondertussen is het donker en we lopen nog even over de kermis. Hier zie je attracties die bij ons in 1975 al een beetje over de datum waren, maar in deze setting is het echt grappig om te zien. We eten van die kleffe chilli cheese fries en lopen dan weer op het gemakje naar huis. Echt een toffe avond, leuk om een keertje mee te maken!

Thuisgekomen gingen we nog een drankje doen, want op de Rodeo hebben we geen drank gezien. Zaten we net lekker uit te puffen, kwam de huiskat Mrs. Dazzle ff buurten, brutaal beest zat binnen no-time op ons bedje… Na een paar minuten Mrs. Dazzle uit de camper gekregen, maar toen we gingen slapen had ze nog wat achtergelaten voor ons, een paar vlooien bah bah, heel de nacht de kriebels gehad!