Ode aan Collin Mcrae.

Wekker stond om kwart voor 7, Jakkie bijna gelijk eruit. Kost wel een beetje moeite, weer een keertje uitslapen zou ook niet verkeerd zijn. Opschieten want er liggen muffins klaar om 8 uur, haha dan kan het wel:).

Het is echt nog een beetje frisjes buiten. De muffins staan klaar in de office. Leek ons wel een lekker ontbijtje voordat we gaan toeren. De blueberry is wel goed, de 2e zou banana-walnut moeten zijn, die is een beetje dreug. Samen met de koffie zitten we eigenlijk al vol, dan nemen we de rest mee voor onderweg.

Rond kwart voor 9 de auto op gaan halen. Oeps weer een gevalletje van ‘op de plaatjes zag het er beter uit.’ Nee hoor, we hadden geen foto gezien, maar bij een KIA Sportage dachten wij aan het nieuwste type en dit is er eentje van een paar modelletjes terug… Doch niet getreurd, hij wordt toch vies!

Eerst naar het Capitol Reef visitors center, mapje ophalen en water kopen, want dat waren we vergeten. Ff lekker zitten kloten met de drinkautomaat. Wat is er mis met onze dollarbriefjes? Gladder gaan we ze echt niet kunnen strijken, ook met kwartjes krijgen we d’r maar 1 water en 1 cola uit en we willen meer. Toen maar doorgereden naar Gifford Farmhouse, daar hadden ze ook een store. In de Mormonenstijl dat wel, frisdrank hebben ze wel, maar water op pfff. Terug naar de automaat, baliemedewerker gevraagd (hadden we natuurlijk gelijk moeten doen), apparaat werkte niet goed,omdat er nog maar 2 flesjes water in zaten vandaar.

Okay rond half 10 echt aan de route begonnen, nog gestopt bij de petroglyphs. Deze keer hoefde je er niet voor te lopen (zoals in Dinosaur) en konden we ze ook nog gelijk vinden (in tegenstelling tot in Dinosaur). Er zitten verrekijkers bij het viewpoint, dus Steve en Jakkie enthousiast de wall afspeuren. Ooh zitten ze de daar, lager en kleiner dan verwacht, maar wel heel duidelijk. Ook zonder kijkers wel te zien.

We volgen een stukje de 24 east en zoeken de aan de linkerkant de onverharde weg. Echter zijn hier in het park de bordjes door een flinke flapdrol geplaatst, want dit is al de zoveelste keer dat we er voorbij knallen. Nee we rijden niet te hard (hoewel dit in de KIA wel veel gemakkelijker gaat dan met de camper, Steve zoeft over de weggetjes) en we rijden de route ook niet verkeerd om. Ze staan gewoon lomp, period!

We crossen dus eerst de River Ford entrance voorbij, stoppen verder om te draaien, maar besluiten dan toch de volgende ingang te nemen, dan komen we als het goed is via die andere weg terug . Bij Caineville draaien we de Cathedral road op. Het is gelijk flink hobbelen. Dit stuk ligt even buiten Capitol Reef, we rijden langs North Caineville Mesa en door Middle Desert. Jakkie knijpt ‘m wel een beetje. Als die auto nou maar niet kapot gaat hier. Steve is wel in z’n element, alleen dat losse zand is wel een beetje glijden af en toe. Aan de horizontale ribbels doen ze ook nog steeds, al is het trillen minder erg als er geen borden meeklapperen:).

Het is echt een flinke rit, maar ondanks dat het vooral woestijn is, toch erg afwisselend landschap. We stoppen bij mooie plekjes, er is zo 2 uur voorbij en dan zijn we nog niet op de helft. Er is ook geen short-cut dus dat maakt het wel een beetje spannend, geen idee wat ons te wachten staat. Wat hoop geeft is dat de meneer van de camping ons de auto meegaf, weet hoe we gaan rijden en daar helemaal niet verontrust over deed. Dus dat helpt en de tomtom ziet ook het grootste gedeelte van de route.

Vanuit de auto lijkt het warm, maar buiten is het aangenaam door de wind. Langs de gehele route zien we de rivierbedding, maar het water is bijna allemaal op, soms op een klein stroompje na. Om die reden zag Stefke de rivierbedding ook voor weg aan, je komt er vanzelf achter dat je fout zit als de weg ineens zo raar smal wordt haha.

Onderweg die andere muffins nog opgegeten bij Temple of the moon. De appel-kaneel was wel weer lekker. Daarna nog gestopt bij Gypsum Sinkhole, dat een beetje disapointing leek totdat jakkie ging plassen (ja nu wild- hè zonder ons eigen toiletje) en we het echte Sinkhole vonden.

Toen nog heftig rough klimmen tot de Upper Cathedral Valley Overlook en daarna nog een flink stuk met stenen. Na de Lower South Desert Overlook waande Steve zich echt in een x-box spelletje en was het rally-en geslagen. Dus deze off-road trail dragen wij hierbij op aan Collin Mcrae van de game-serie Dirt (Jakkie ook weer wat geleerd).

Onderweg zijn we maar 1 auto tegengekomen en op het laatste stuk een grote Jeep die werd bestuurd door een ventje van een jaar of 10… O jee en toen was er geen weg meer, alleen water! Uhhh en nu? Ja dan maar door het water, autootje zal daar toch wel tegen kunnen? Rustig of snel? Nou Steve pulled it off hoor, vrrroeemm tuffen we door de Gibson River, stukje verder naar rechts is de weg weer.

We komen toch niet uit op de verwachte plek, dus misschien was dat riviertje toch niet helemaal volgens route? Maar juuuhhp het was spannend en nu als een malle de waggie gaan wassen, want het is al bijna 4 uur, dus echt wel lang onderweg geweest.

Auto ingeleverd, niet boven de vrije 150 mijl gekomen, maar toch 127 mijl gedaan. Geen deuken, krassen of ongelukken dus ik zeg goed gedaan Steve! Nu heel even relaxen en dan toch maar weer het bb-tje aan.