De morgenstond...en de rest v/d dag verrekte heet!

Gisteren weer goed bezig geweest qua kokkerellen. Kippendijen, hamburgerbroodjes met een beetje knoflook en roomboter en mais op de bbq. Sla met komkommer, tomaat en pepperslices. Maaltje echt super weer!

We hebben buren en de mevrouw zit steeds verliefd naar Steve te smile-en. Later snappen we de reden, ze wil gewoon iets vragen. Ze komen aus die Schweiz en willen advies over kamperen in San Francisco. Wij hebben ze in gebroken Engels, Nederlands en Duits, Pacifica geadviseerd. Hopen dat ze het begrepen hebben, want het is oprecht goed toeven daar.

We gingen echt al weer rond half 9 pitten, gaat echt nergens over, maar je zal maar moe zijn. Natuurlijk zijn we dan wel om 6 uur wakker. Steve gaat een koffietje maken en die kan Jakkie dan genietend in het hoge bedje opdrinken. Daarna snel optutten en om 10 over 7 reden we al weer. Lange reis voor de boeg. De tomtom schat in dat we er rond 1 uur zijn. Maar onderweg is er zoveel moois te zien, dat we flink wat vertraging oplopen in de Tioga pass alleen al. Watervallen, mirror lakes, hoge bergen, sneeuw op de toppen, diepe dalen.

Daarna ook nog een uurtje een trail gelopen bij Mono-Lake, the South Tufa Area. Daar ook boterhammetjes gegeten en rond een uur of 1 weer verder gereden. De 395 richting Lone Pine en vervolgens getankt in Bishop. Deze keer wel slim gedaan, want de brandstof in- en rond Yosemite is bijna allemaal 5 dollar! de gallon en we pakten gelukkig een tankstation van 3.97. Maar met 140 dollar nog geen volle tank…

Door richting Death Valley de 136 volgend en daarna de 190 richting Furnace Creek. Vanaf Bishop was het Jakkies beurt om te rijden en de laatste 160 mijl waren echt wel heftig. Dwars door de woestijn, rechte wegen, maar erg smal en veel wind, vervolgens weer zowat tot 5000 ft. klimmen met allemaal haarspeldbochten. Daarna weer dalen tot below sea level met flinke snelheidsrestricties en lekker hengelen aan de bergversnelling. Oef echt wel klamme handjes en toch wel een heel lange rit.

Ook wordt geadviseerd de airco uit te laten om oververhitting van het voertuig te voorkomen dus dat hielp ook niet echt mee. De blower föhnt je uren achter elkaar. Het landschap is echter bizar en mooi tegelijk. Gelukkig is het rustig op de weg en zitten er niet steeds van die bumperklevers achter je reet.

De laatste paar uur hebben we bijna niet gestopt, buiten is het zo heet en we willen toch wel heel graag Furnace Creek bereiken. Bij Stovepipe Wells Village nog even getwijfeld. Steve is het gaan vragen bij het info punt, daar kregen we niet echt een goed advies, dus er maar op gegokt die laatste 30 mijl er nog uit te persen. Bezweet zijn we nu toch overal…

Hèhè rond een uur of vijf bereiken we dan toch gelukkig Furnace Creek Ranch. Nog ff beetje spannend, want we hebben niet gereserveerd, maar gelukkig een plekje met full hook-up, internet en zwembaaaahhhd. Na de slangen aangesloten te hebben, airco getest, gelijk de zwemvesten aan en hup hup naar de pool. Ahhhhhh dat is echt lekker, wat een verademing. Het is hier 18:00 uur en 48 graden! Maar dat uurtje poedelen doet wonderen.

Terug in de camper, heeft Steve het internet geregeld met de credit card en na een kwartier denkt ie ineens. Ow jaahhh de voetbal. Wat een domper! Jammer hoor.

Vanaaf gaan we niet koken of bbq-en, veulste werrem ier. Zo us ff een restaurantje uitkiezen, want ondanks dat het hier niet te houden is zowat all year long hebben ze toch minstens 5 restaurants, tennisbaan (echt er waren gekken aan het spelen…), golf course, midget golf. Voor elk wat wils zeg maar;)