Supertochtje voor piepels met hoogtevrees:)

Vanochtend natuurlijk om zes uur wakker. Waar Steve thuis altijd problemen mee heeft lukt hier moeiteloos, jumpt gelijk uit de bedstee. Deze eerste nacht het lage bed achterin getest. Nog niet helemaal comfie, we staan ook een beetje scheef en Steve kan niet languit liggen. Vannacht gaan we boven de cabine weer testen.

Steve gaat ons eerste koffietje in de camper zetten met die lekkere vanilleroom. Goed begin van de dag. Daarna rustig opgestart en rond een uur of negen richting Yosemite visitors center gereden. De vuurdoop voor Jakkie wat betreft chauffeuren. Eerste 10 minuten beetje klamme handjes en erg onwennig, maar gaat vrij snel al weer alsof ik nooit een andere auto gereden heb. Gelukkig maar 1 keer proberen te koppelen haha.

Onderweg paar mooie stops meegepakt. Hele hoge monolieten in dit park. Kleine trail gelopen naar Bridaveil Fall. Bizar mooie watervallen hier met lekkere frisse ochtendspray. Bij het visitors center op parking lot D achteruitingebackt en omdat het een uur of 11 was toch wel honger. Tosti’s gemaakt in de koekenpan en Steve heeft zijn favoriete Almond chocomelk en Jakkie natuurlijk tomatensap erbij gedronken.

Met de gratis shuttlebus eerst naar de volgende opstap. Tsjonge das weer heel Amerikaans geen stukje kunnen lopen om op de echte bus te stappen. Maar we snappen nu wel waarom, want wij kozen een moderate hike met een elevation van 400 ft. Mist-trail naar top of Vernal fall. Nou dat was me een klim! Ook heel fijn voor Steve’s hoogtevrees. Het was een supermooie route, maar echt alleen klimmen. We hebben er nu nog tintelende kuiten van…

Boven aangekomen zag je de waterval, maar voor het eggie moest je nog een vrij slordig gecarvde trap op. Stefke heeft het volbracht, maar het was niet van harte meer. Naar beneden lijkt makkelijk, maar is ook wel weer flink opletten. Al met al toch zeker anderhalf uur met zweet op de rug aan het ploegen geweest. Maar een voldaan gevoel nu, dat wel natuurlijk en mooie foto’s.

Vervolgens met de bus terug naar de parking en daarna lekker weer naar Crane Flat gecrost over de slinger de slanger wegjes. Het is nu een uur of vier en we zitten nu heerlijk aan de picknickbank dit te typen en te bedenken wat we gaan bbq-en straks.

Morgen hebben we een lange route voor de boeg, via Mono Lake naar Death Valley.