Antelope Canyon en zwemmen in Lake Powell

Het eten van gisteren gelukkig lekker geworden. Eerst de maiskolven, gegrild in het blad. Zijn superzoet, hoeft echt geen boter of suiker/honing op! Erbij sla (alweer? Ja alweer) en Angus runderlapjes. Kaarslicht, biertje en bruisende Chardonnay. Sterren en ons zelf proberen te fotograferen met het statief, lukte nog niet zo goed, maar een mooie avond.

Lekker geslapen. Jacky heeft alleen last van haar rechteroog. Neeh, nog een kwaaltje? Ik denk echt van het foto's maken, niet van het knipogen;). Dus door mij worden er ff geen foto's meer gemaakt met de Canon vandaag, kan mn oogdichtknijpspier even rusten.

Heb trouwens ook nog steeds een ruw hoofd, maar het lijkt iets minder te worden. Waarschijnlijk omdat mn dagcreme de laatste dagen factor 50 (!) is. Ik kan niets anders bedenken dan zonne-allergie, lekker handig:(.

De bedoeling was vroeg eruit te gaan, maar we waren een beetje langzaam, dus het werd half negen. Steve moest nog met het thuisfront Skypen en dan kan Jacky mooi make-uppen (ja dat doe ik nog steeds Wendy:)) ondertussen. Ontbeten met harde bolletjes, koffie en tomatensapje.

Om half 11 vertrokken richting Antelope Canyon. Eerst in de rij gestaan bij Upper-Canyon, we weten ook niet waarom... En toen een rondje gedraaid om het kaartjeshokje heen, want we wisten eigenlijk al dat we naar de Lower-Canyon wilden. Dat was een stukje terug, moest Jakkie weer wat Rough-Road voor rijden, maar gelukkig geen 21 mijl:).

Kaartjes gekocht voor de toer van half 12. Ff terug naar de camper om flesje water. Grappig, het was een Cruise-America-Day (voor de kookprogrammakijkers, die weten wat we bedoelen), 3 CA-campers op een rij en later op de andere parkeerplaats 4!

Onze Tourguide was Brian, aardige Indiaanse jongen. Antelope Canyon was natuurlijk supermooi. Is ooit ontdekt (is het verhaal) door een klein meisje in 1934 die haar kudde telde en dieren miste, maar ze toch hoorde.

De Canyon stroomt ook wel eens vol, vooral als het regent, maar dan komt het water vaak van wel 30 mijl verderop. Het verraderlijke is dus dat het ter plaatse net zulk mooi weer als vandaag kan zijn... In 1997 zijn er een aantal mensen hierdoor omgekomen. Steve was dus een beetje bang voor de Flashflood, maar ik zit dit nog te typen, dus niets gehappend.

Wij hadden niet het mooiste deel van de dag wat betreft lichtinval, want dat is 's morgens vroeg en bij ondergaande zon, maar toch nog hele mooie foto's gemaakt. Echt smalle paden en mooie vormen! Ook bij de ingang denk je: hier passen wij niet in gozer.

Daarna terug naar het RV-Park. Jacky broodjes klaargemaakt, perzik (die dure) en water mee voor op het strand. Toch maar allebei goed ingesmeerd met factor 50. Ja als ik Steve een keer meekrijg naar het strand, moet ie niet verbranden. Anders is het voor de komende 5 jaar weer verpest:).

Het strandje bij Lake Powel is niet zo breed en er zitten rode (grote) mieren, gelukkig zijn we niet opgegeten of gebeten. Het water is heel erg mooi blauw, maar je kan de bodem niet goed zien. Het uitzicht op de rotsen aan de overkant is geweldig (mijn alternatieven voor mooi zijn een beetje op, vergeef me:)).

Stefke vond het water eerst te koud en wilde niet, maar na veel gezeik van Jakkie is ie toch in het water gegaan. Wij hebben van die foamen buizen en daarop kan je heel lekker drijven.

Om een uur of 6 waren we weer terug bij de camper. Jack ging maar eens douchen. Eerst 2 dollar-biljetten wisselen voor 8 kwartjes.

We hebben nog nooit voor douchen hoeven te betalen en dit is ook nog eens de duurste camping tot nu toe. Maar goed, ik had wel warm water, maar het was echt zo'n keiharde straal. Van die prikdouches net als bij de Roompot vroeger. Het haar werd bijna van mn hoofd geblazen en ik heb al zo veel...

Nog ff overwogen om mn benen in de camper mbv de slabak te scheren. Maar mezelf vermand en gedacht, ik heb betaald voor 15 min. water, dus op maken ook.

En wat ook zo raar is, die Amerikanen zijn best preuts, je hebt allemaal van die uit/aankleedhokjes voor de douchecel. Je hoeft nergens in je blote niksje te staan, maar er zitten wel overal van die grote kieren tussen die hokjes. Kan ik bijna met mn hoofd door, nee hoor:).

Nou het internet is supersloom hier bij het uploaden, dus morgen waarschijnlijk nieuwe foto's voor de liefhebbers.