Tsja weer thuis

Dinsdagochtend in Los Angeles (ff data en locatie benadrukken ivm het tijdsverschil) opgestaan om 7 uur. Gekgenoeg helemaal niet bijzonder goed geslapen op het lekkere zachte Holiday Inn-bedje. Toch een beetje verknocht geraakt aan het harde matras en kussen van de camper blijkbaar?

Eerst maar douchen en opkalefateren. Daarna een nieuwe poging om de koffers goed in te pakken. Toch nog best aardig gelukt, we hoefden echt niet extreem te proppen en dus ook de extra koffer die we bij hadden te gebruiken (dat scheelt weer 50 dollar).

We hadden daarna zelfs nog een uurtje over om Anthony Bourdain en Andrew Zimmern te kijken, hier hebben ze dan tenminste wel de nieuwe afleveringen:). Om uur of 12 uitgecheckt in het hotel en buiten op het bankje op de Shuttle Service gewacht.

Toen kwam er een redelijk netjes ogende zwerver met vaste tred op ons afgewandeld. Hij zei: ik heb honger, ik ben een Vietnamveteraan. Jaah daar hebben wij geen boodschap aan. Ging hij gelijk helemaal uit zijn plaat dat wij geen respect hadden. F**k je dit en F**k je dat en al die shit. Wij waren echt verbijsterd. Jakkie ging er van verbazing in het Nederlands van praten. Toen liep hij weg en zei hij: F**k u cheap Germans, dat vonden wij dan wel weer grappig, sukkel hahahahaaaah.

Vervolgens met het busje naar de luchthaven. Onderweg zagen we de veteraan met een nieuw gevonden slachtoffer richting de Mc Donalds lopen. Het was alleen wel een loempia, lekker principieel ook...

Bij het inchecken bleek Steve's koffer 1 kilo te zwaar te zijn, dat kost $100. Gelukkig aardige mevrouw daar bij KLM/Delta en met het verplaatsen van een toilettas naar Jakkies koffer waren we in orde. Daarna moest je zelf je koffer naar de röntgen brengen en door naar de volgende halte voor douane en persoonlijke + handbagage check.

Van die lekkere chagrijnige, bazige en totaal niet behulpzame negers lijken altijd zulke functies te bekleden. Jacky's tas was niet goed, oeps flesje water erin laten zitten... Iedereen moest zijn schoenen uit. Steve werd lekker gefouilleerd met zijn 17-honderd zakjes spijkerbroek;). De tas met schoenen + de dozen mocht gelukkig gewoon mee als handbagage.

Nou daar zit je dan 3 uur van de voren. Op de luchthaven heb je weinig. Weinig winkels en beperkte keuze voor eten. Dat komt omdat elke terminal een aantal sluizen heeft en een aparte ingang. Grote luchthaven met daarin dus allemaal kleinere van elkaar afgesloten terminals. Wel overzichtelijker, maar dus weinig te doen.

Voor ontbijt dus maar een BK-burger. Daarna heeft Jakkie nog zo'n lekkere ijskoffie trachten te bestellen. We waren het erover eens dat het een Frappucino moest zijn, maar toen dat mens (ook weer zo'n zuchtende aap) heel ongeduldig vroeg welke smaak, snapte ik het weer niet meer, dus heb ik er maar een Iced Latte van gemaakt. Ja dan krijg je weer koffie met ijsblokken, jammerr. Later begreep ik dat je de soort koffiebonen moest kiezen, wat een gedoe allemaal!

Toen gingen we niet om 4 uur vliegen, maar bleek half 5 te zijn. De vlucht was wel weer korter, wat op de heenweg 11 uur duurde, zou in 10 uur en 15 minuten lukken voor de terugreis stond op de tickets. De piloot deelde echter mede dat we vette meewind zouden hebben en nog 3 kwartier eerder zouden landen, 9 en een half uur dus, stukken beter.

Allebei Sex and the City 2 gekeken, Steve daarvoor ook nog The Last Airbender. Sex and the City 1 hadden we gisteravond gekeken op HBO in het hotel (duurde tot over 1-en 's nachts). We kregen vrij snel al wat te drinken en van die smerige Pretzel-zoutjes, had Steve er dus 2 van:(.
Als diner had Steve Thaise Kip met boontjes en rijst. Jakkie had pasta. Zat als toetje Brownie en Cranberrycake bij en nog een salade.

Daarna werd al snel het licht gedimd om de nacht te simuleren ivm het tijdsverschil. Wel fijn om zo te vliegen. Jacky heeft daardoor best goed geslapen, Steve niet, die heeft film en een documentaire gekeken. Vervolgens kregen we ca. 2 uur voor de landing ontbijt. Warme snack, soort kaasbroodje met ei, krentenbol, fruit en 1 of andere reep.

Gelukkig zat er deze keer een aardige mevrouw naast ons. Die had trombose gehad, ging dus regelmatig een rondje doen. Om 11.15 zijn we geland. Op de koffers moesten we best een tijdje wachten, maar verder ging alles heel voorspoedig.

Steve's vader en moeder kwamen ons onverwachts verwelkomen. Toen ging Jacky bij de Starbucks een Frappucino bestellen en wat in Amerika herhaaldelijk op een mislukking was uitgedraaid, lukte in het fijne Nederland in 1 x pffff. Toen met zijn viertjes met de trein terug. Treinkaartjes vergeten te stempelen, gelijk tegen de conducteur gaan zeggen als een braaf meisje, toch nog een preek. Ja, das ook Nederland...

Angie opgehaald, die was wel blij om ons te zien, maar 't liep niet echt over:(. Dan heeft ze het vast niet slecht gehad;). Gelijk door naar huis, heel raar om weer thuis te zijn. Heel erg moe, maar toch eerst maar de koffers uitgepakt. Steve ff naar de buurtsuper gereden in zijn eigen autootje. Heel apart, geluid van de motor klopte niet, banden vierkant en natuurlijk vergeten te koppelen bij het tot stilstand komen...

Nou gaak stoppen, anders moet ik dit dus de rest van mijn leven iedere dag blijven doen. Ben het nu wel een beetje beu ondertussen en jullie waarschijnlijk ook...


Over onze reis:

* De camper:
De eerste 2 dagen vond Jakkie het rijden echt een drama vooral over de snelwegen en in de drukke steden. Totaal geen gevoel voor de grootte van dat ding en ook geen zicht in de spiegels. Ik dacht echt waarom moest ik nou zo nodig met een camper, met een auto was toch ook goed geweest?

Maar toen we eenmaal over de Highways de Scenic Routes begonnen te rijden, vond ik het gelijk super tof en voor mijn gevoel begon de vakantie pas echt in de Anza Borrego Dessert.

Nu zouden we niet anders dan met een camper zo'n reis willen maken. Je hebt alles bij: koelkast, water, kleding en vooral je eigen toilet. Het was na een kleine week al echt ons huisje.

* De Amerkaanse wegen:
Freeway is echt chaotisch en de banen zijn van elkaar afgescheiden door van die irritante doppen en niet echt breed. Wegen zijn vaak gescheurd, slecht aangelegd en/of onderhouden.

Wat ze wel weer heel goed aangeven, beter dan bij ons, zijn de namen van de straten, grote borden, goed zichtbaar. In steden straatnamen ook gegraveerd in de stoepranden. Ze hebben helaas ook nog erg veel onverharde wegen, erg vreemd voor zo'n betrekkelijk modern autoland.

Toch hebben wij over die niet zo smoedde wegen 6530 km gereden, zo!

* Het land:
Wij vonden de natuur en landschappen echt spectaculair en ook ontzettend afwisselend, zo veel moois te zien!

We hebben 8 staten doorkruist (California, Arizona, Nevada, Utah, Colorado, Wyoming, Montana, Idaho) en iedere staat is een land op zich. Andere natuur en ander soort gebruiken en mensen.

* Nationale parken:
Alle parken zijn op zich bijzonder, de ene wat meer dan de andere. Diegenen waar we echt offcieel met permissie + pas in geweest zijn: de Grand Canyon, Wahweap/Lake Powel, Antelope Canyon, Canyonlands, Arches, Monument Valley, Dinosaur, Grand Teton, Yellowstone, Craters of the Moon en Muir Woods

* De steden
LA vond wij niets, alleen maar straten, fastfood, laagbouw, hotels en tankstations. Heel veel wijken ook armoedig en beginnend gangstersfeertje.

San Diego niet echt goed kunnen beoordelen, niet Downtown geweest. Las Vegas, leuk met je vrienden dronken, maar niet ff die Strip proberen te lopen nuchter... Vage stad, vage mensen.

San Francisco is een mooie stad met fijne sfeer. Je ziet bijna geen politie, nauwelijks sirenes en relaxte mensen. Zouden we nog wel een weekje kunnen doorbrengen.

* De mensen:
De Amerikanen zijn in principe beleefd en behulpzaam. Verder vooral oppervlakkig, zijn altijd bereid tot een gesprek/praatje, maar echt diep gaan ze niet en daar hadden wij ook niet echt behoefte aan.

In het verkeer zijn ze vooral met zichzelf bezig. In Nederland maakt een ieder zich druk om een ander, maar houden ook rekening met elkaar als je bijvoorbeeld in wil voegen. In Amerika hebben ze geen last van je, maar doen ook geen moeite om elkaar ervoor of tussen te laten. Tis ieder voor zich.

* De campings/kamperen:
Wij hadden niet zo'n hoge pet op van kamperen. Zeker niet dat Nederlandse met je pleerol naar de plee... In Amerika hebben we erg verschillende campings gehad. Hele mooie, goed aangelegd met aardige mensen en campings waar je niet dood gevonden wil worden.

Ook de prijzen variëren flink, onze goedkoopste was 12 dollar en de duurste $67,50. Gemiddeld was de prijs meestal tussen de 30 en 40 dollar per nacht. We hebben maar 2 nachten zonder voorzieningen gekampeerd, verder altijd elektriciteit en water en riolering.

We hebben maar 1 x van te voren gereserveerd en geen gebruik gemaakt van die reservering toevallig. Altijd op de gok ergens naar toe gereden en alleen in Yellowstone, Grand Teton en LA een keer niet kunnen staan, omdat het park vol was. Verder allemaal super goed gegaan.

*Het rijden
We hebben om de beurt gereden, de ene dag de ene en andere dag de ander. Bij erg lange routes hebben we ook wel eens op de helft gewisseld. Het leek wel of Steve steeds de moeilijke en steile weggetjes had.

Autorijden was de eerste dagen dus spannend, maar daarna echt leuk, leuker dan bijrijder zijn. Echt lekker zo'n automaat! Al zijn we nu weer blij om te schakelen hoor, das toch wat adequater.

* Het tanken:
In het begin heel raar om van te voren geld naar binnen te brengen, maar dat went snel. Veel getankt, de camper was aardig dorstig. We hebben het bijgehouden: 434 gallon getankt voor een totaalbedrag van 1242 dollar. Dat is 1643 liter, zou in Nederland heel wat meer gekost hebben...

* De reis:
Is eigenlijk bijna volledig volgens de planning verlopen. Daarvoor gaan alle credits naar Steve, die heeft in 5 maanden alle voorbereidingen getroffen en de route uitgestippeld. Ook deed hij al het zoekwerk tijdens de reis zoals instellen van de Tomtom en kiezen van de campings. Maar zonder Jakkie was er natuurlijk niets aan geweest;).

We zijn blij om weer thuis te zijn, maar hadden rustig nog een maandje of 2 doorgekund. Beste vakantie ever!