Hi Colorado, baai Colorado.

Wij vanochtend vroeg op, wekker stond om 7 uur. Steve gelijk eruit. Jacky iets later, want die zat nog steeds vol van het eten van gisteren... We konden om half 8 naar Cruise Amerca Assisistance bellen, oeps of Jacky was het nou half 9???

Nou ja we werden om 9 uur teruggebeld en moesten naar een garage 1,3 mijl verderop, dus dat viel mee. Het bleek geen lekke band, maar het ventiel en het verlengstuk daarvan, waren losgetrild. Nou dat euvel snel verholpen en ook gelijk de rest van de banden ff op spanning laten zetten. 45 min. later konden we weer verder. Rekening 37 dollar 50. Kunnen we als het goed is indienen bij Cruise America.

Wij blij vertrokken, o shit we moesten nog tanken, net de laatste pomp voorbijgereden natuurlijk. Gekeerd en bij de eerste beste Maverick getankt.

Eerst de 191 gevolgd tot aan Brendel en daarna de 70 (Interstate). Op deze weg Colorado binnengereden en bij Loma afgeslagen en verder gegaan op de 139. Oeps afslagje te vroeg, komen we precies bij de weegbrug uit. Man was het vast al gewend, want wenkte enigszins verveeld dat we door konden rijden.

De 139 is weer een Scenic Road en al snel zien we de natuur veranderen. Van het Canyonachtige land naar echt bergachtig met haarspeldbochten (Douglas Pass), flinke snelheidsrestricties (15-20 mijl) en veel bomen. Steve is weer aan de beurt om te rijden vandaag en hij heeft altijd wel de moeilijke wegen lijkt het. Maar het gaat eigenlijk allemaal best lekker.

Rond 1 uur maar gestopt en voor het eerst iets gegeten. Bammetje kaas met een chocomelkske. Daarna weer verder gereden tot aan Rangley, de Rio Blanco. Het landschap veranderd toch weer langzaam in lichtgekleurde heuvels, weer meer woestijnachtig.

Bij Rangley zijn we de 64 opgegaan tot aan het dorpje Dinosaur en vervolgens verder op de 40. Nou dat was dan Colorado voor onze vakantie, want op deze weg rijden we Utah weer binnen. Daarna tot aan het plaatsje Jensen en aldaar afgeslagen voor Dinosaur National Monument.

Doorgereden tot aan het bezoekerscentrum, bij een beetje vreemde meneer kaartje en uitleg opgehaald. Wij wilden de Petroglyphs wel zien. Maar je moest gewoon op de normale weg blijven en dan afslaan bij de route die je wilde lopen. We snapten er geen reet van, want we wilden geen 5 km walk (het was nl al half 4), maar kwamen uiteindelijk uit bij Josie Bassett Morris Homeside. Uhh dat was het einde van de route, niets gezien, maar we kwamen op onverharde weg (neehhh) en die stond ook niet op de kaart. Nog ff een vaag weggetje ingelopen, maar toen toch maar besloten de dinosaurussen voor gezien te houden.

Het was in deze omgeving wel mooi groen trouwens, omdat de boeren hun land beregenen met water uit de Green River, die door het landschap heen slingert.

Nou toen nog ongeveer 20 mijl naar Vernal. De KOA-camping voorbij gereden en gekozen voor Fossli Valley RV Park. Vrij makkelijk gevonden, maar wel een raar stadje Vernal. Je kan er wel 80 keer je auto wassen, maar de boodschappen is nog ff zoeken. Dit wilden we eingelijk eerst doen, maar de camping vonden we eerder dan de winkel.

Nou die beheerder is ook een fossiel, wat een rare slome vent. Dacht dat wij het ook al bij de KOA geprobeerd hadden en ging dus heel lang nadenken of hij nog wel misschien een plekje had. We waren bijna al weer naar buiten gelopen. Later zij hij dus dat de KOA vol zat, maakt ons niets uit, we hebben zoveel parken gezien onderweg. We hebben ook nog gekeken of we in het Dinosaur National Monument op de Green River Campground wilden staan. Dat kostte maar 12 dollar, maar dan heb je niets, geen stroom, water of WiFi. En aangezien we morgen naar Yellowstone gaan, waar ook bijna geen voorzieningen zijn, willen we deze nacht bij voorkeur nog wel Full Hook-Up.

Die slome had nog wel een plekje, wel op het gras tussen de bomen en geen riolering, maar ok beter dan niets. We moesten wel 4 keer steken, omdat we anders de camper perforeerden met een dennentak, maar we staan.

Eigenlijk moesten we nu dus boodschappen doen, maar ja dan die camper er weer uit... Dan morgenvroeg alles in orde maken en vanaaf iets eten aan de weg.

Je zal het niet geloven, maar jakkie heeft nog steeds geen honger. Dat eten van gisteren was toch een beetje te heftig. Eerst maar een beetje uitrusten, Steve een beetje computeren en route + camping uitzoeken voor de komende dagen en Jacky lezen en stiekem tukkie doen.

Toen was het 7 uur en werd het donker en begon heel hard te waaien. Wij allebei geen zin meer om weg te gaan. Ons noodrantsoen aangesproken. Rundvlees bouillon en o o sla met mais, komkommer en paprika. Stukje ananas als toetje, ook weer geregeld. Nu lekker slapen en morgen fris weer op:).