To Hell and Back

Vanochtend uitgecheckt bij Main Street Station, pasje voor de plee en douches ingeleverd. Om 8.15 weggereden. De wekker stond om 7 uur en Steve schrok wakker, boem gelijk met zijn blije bakkus tegen het dak aan. Ff niet tegen praten op zo'n moment, trekt vanzelf weer bij:).

Toen we op de Freeway waren, wilden we toch nog ff tanken, Chevron was links, zagen we weer te laat, goedkope Arco rechts. Jammmer 2.82 betaald ipv 2.71. Toen we vertrokken bij de pomp, moesten we van de Motmot via een wijkje omkeren. Niet echt fijne buurt. Voldeed aan de kenmerken van U HOORT HIER NIET TE ZIJN... Nou ook weer overleefd.

Met volle tank vertrokken over de 93 (Freeway) richting de Hooverdam. De Tomtom wilde ons alweer een touristische atractie door de neus boren, maar gelukkig had Steve het op tijd door en konden we gewoon de bordjes volgen. Het was vanochtend toen we vertrokken al een bewolkte dag en nu begon het een beetje te spetteren.

Toen we de camper over de Hooverdam gereden hadden, mochten we parkeren op Lot 13, daarna terug lopen naar de dam. Joepie het begon keihard te plenzen. Gelukkig na een kwartierje schuilen weer droog. Foto's genomen en weer verder gereden.

Daarna de Co Highway 25 richting Dolan Springs, daar wist de Tomtom het niet meer, dus hebben we de borden gevolgd voor de Skywalk. Eerst de Pierce Ferry Road en daarna, ja echt, moesten we verder over de onverharde weg.

Op Google maps is een stukje van de weg te vinden en heet Buck and Doe Road. Beter kunnen ze m van de kaart verwijderen, want wat een dramaweg en dat voor 21 mijl lang. Op de heenweg stopten we bij een Ranch om ff te ontbijten. 15 dollar pp voor een Burger was een beetje veel, maar die dikke Cowgirl-muts zei: eat as much a you can. Nou daar wordt toch iedereen hebberig van?

We kwamen in een Cowboydorp, waar je ook met een huifkar weg kon en paardrijden etc. Op het menu stond Buffaloburger met Coleslaw en Beans. Jakkie wilde een Cola Light, maar zei het natuurlijk weer eens een beetje sloppie, dus kreeg ze een Course Light, das dus bier. Heeft Steve maar opgedronken (uiteraard...) en Jakkie de Cola van Steve. Nou die Burger was niet veel bijzonders, zat een Buffalo-luchtje aan:(. Bruine bonen met niets moeten we ook niet. Jakkie lekker zeuren, hadden we nu toch maar gewoon tosti's gemaakt in de camper... F***ing 30 dollar. Toen liepen we naar buiten en kwam er een Cowboy achter ons aan, nog net niet met z'n Lasso... Moesten we de drankjes ook nog betalen, hoppa 5 dollar voor het bier en 3 voor de Cola, de prijzen zijn hier niet achtergebleven!

Nou toen de Buck and Doe Road verder trachten te rijden. Weg werd alleen maar slechter, zulke diepe groeven horizontaal over het wegdek, je trilde je stoel uit, echt niet te doen. Maar ja, we wilden ook niet terug. Alle kastjes en laadjes open, dingen die eruit flikkeren pfff. De buitenspiegel rechts helemaal losgetrild, wat een ellende.

Ongeveer 45 minuten die weg en toen kwamen we, godzijgedankt, aan bij het Visitorscenter van de Hualapai Indianen, Grand Canyon West. Daar werd je dmv bussen naar de Skywalk gereden. Eerst maar eens een gast van de Maintenance opgezocht. 3 x doorverwezen, maar toen heeft een 3-tandige meneer de spiegel vastgezet.

In het VC eerst maar eens de folder gelezen. Ja hoor, je kan niet alleen naar de Skywalk, maar je moet het met een Tour combineren en dan kost het minimaal 75 dollar pp. Aangezien wij geen tijd en zin hebben om naar dansende hulapipie's in een nagebouwd dorp te gaan koekeloeren, kraaltjes te kopen en we ook nog heel die weg terug moeten. Beetje jammmer, maar leek ons verstandiger dit niet te doen en het geld beter te gebruiken voor treinreis via zuidkant van de Canyon (overmorgen vanuit Williams).

Jacky was er al bang voor, werd geen betere rit... Spiegel was binnen now-time weer los en Steve karde vreselijk door, want het maakt geen verschil in trilling door zacht te rijden. Jacky moest achterin blijven zitten om dan weer een laadje, dan weer kast links, kast rechts dicht te duwen. Er trilde zelfs een bout los van de tafel. Jacky dacht eerlijk waar dat de camper dit ritje niet ging overleven. Heb m echt geknepen.

Gelukkig toch overleefd, de Tomtom gaf weer een advies, stukje opnieuw onverharde weg ingereden, stond een bord dat het alleen met speciale permissie toegankelijk was. Gelukkig maar. Tomtom uit, die troel weet er niets van:).

Via Stockton Hill Road naar Kingman gereden. Spiegel vast laten zetten bij een garage. Na veel gezoek een RV-park gevonden. Niet de Golden Valley, want die zou midden op de snelweg moeten zijn....

Rond een uur of 6-7 bij Oasis/Tradewinds aangekomen. Weer rare mensen natuurlijk, mevrouwtje van de Office met een naar haar sigaret getrokken gezicht en ook haar man of zoon echte Wrong-Turn pieps. Met zijn 2en 6 tanden ofzo... (Reïncarnaties van Hans 't Hart). Maar wel aardig en die mw. vond Jakkie wel kjoed brrrr. Deuren op slot vannacht. Heftige dag, maar we hadden m niet willen missen.