Vlakbij

Rustig ontwaakt. Koffie gedronken. Begin gemaakt met het herpakken van de koffers. Omdat - zoals we al zeiden - we er niets van snappen dat ze ramvol zitten. Morgenochtend wegen en kijken of we het voor elkaar krijgen niet bij te hoeven betalen.

Rond een uur of 11 naar onze buren van de Fashion Show Mall gewandeld. Het is niet zo druk op straat en weer heerlijk weertje. Jakkie wil als lunch eten van Chipotle, een Mexicaanse fastfoodketen, waar we in 2012 in Seattle lekker gegeten hebben. Steve heeft nog geen honger (en/of geen zin om op alle keuzevragen over het eten antwoord te geven), maar eet een soft tacootje mee. De vorige keer was beter:-(. Dan koopt Jakkie nog een jurkje van een Amsterdams merk en die zou in Nederland nog wel eens goedkoper of bijna in de uitverkoop kunnen zijn, maar ja je moet wat met je shoppingdrift;-).

We gaan ons nog maar eens aan het openbaar vervoer wagen (nog geen vreemd volk genoeg gezien hier in Vegas:-P). We gaan met de bus naar Fremont Street. Is in het donker leuker in verband met de lichtjes en nog meer rare figuren in het kwadraat. Maar vanavond moeten we het niet te laat maken, omdat we morgen om half 7 de taxi nemen naar de luchthaven.

Het valt erg mee in de bus. We zitten boven in de dubbeldekker en het is rustig. We rijden voorbij de Stratosphere, zien onderweg vele wedding chapels, waaronder ‘The Little White’, ook zien we een lange rij toeristen voor de Pawn Shop. Wij blijven tot het einde zitten en gaan er pas uit bij de Heart Attack Grill. Fremont is wel leuk om even doorheen te wandelen. Veel aparte mensen, waaronder zwervers, invaliden met bordjes etc., meer dan half ontblote dames en heren, straatartiesten, je kijkt je ogen uit. En nu is het nog licht...

Verrassend genoeg hadden we al veel eerder kunnen weten hoe het er hier ’s avonds aan toe gaat. We kwamen namelijk op Fremont Street een reclamebord tegen met: ‘Handmade sushi rolls in Main Street Station!’ Hier hebben we in 2010 op het RV park van gestaan. We wisten dat het in de buurt moest zijn, in het oude deel van Vegas. Best wel shabby gebied. Maar dat we toen per ongeluk steeds slechts 1 blokje uit de buurt van Fremont zijn gebleven was toch wel even een shockertje. Gewoon niet naar gezocht toen, destijds geen idee dat dat echt wel iets van Las Vegas is waar je ff geweest moet zijn.

Nou en toen hadden we ineens zin in sushi. En besloten we Main Street Station Hotel & Casino nog eens met een bezoekje te vereren. Werkélijk niets veranderd. We zaten voor de sushi ook weer in de prettige zaal waar we in 2010 ook gegeten hebben. Steve neemt een Beer sampler en Jakkie een Bloody Mary. Dan bestellen we een California Roll, Spicy Tuna Roll, Ahi Tuna Sashimi, Ahi Tuna Poke met Cucumber (hihi dat stond ook op de kaart) en een Salmon and Cream Cheese Roll. Dan wordt het drinken geserveerd en beginnen we ons af te vragen of we nu veel of weinig besteld hebben…

Poke is flink bord en lekker. Sashimi is ander stuk van de tonijn, lekker, maar kleinere portie. Dan nog een Bloody Mary voor Jakkie. Daarna de sushi. Beter te doen dan die van Treasure Island. Meer dan genoeg besteld en net niet te veel. Na een beetje propwerk geen doggie bag nodig. Jakkie neemt haar Bloody Mary mee voor onderweg, dat gieten ze hier gewoon ff voor je over in een loopbeker. Alleen gaat het restje van die Bloody Mary toch overboord, want bij die tweede lijkt het wel of ze de Tabasco en de tomatensap verwisseld hebben... Poehee de vlammen uit je oren.

Met vol buikje terug op de bus, deze keer helaas ramvol met een schreeuwende buschauffeur: ‘get off the steps!!’ Bij elke halte meer mensen erin proppen en blijven roepen: ‘this bus wil not move until everyone ís óff the stairs!!!’ Heel vermoeiend, schiet niet op, om de 50 meter een halte but we’re getting there. Dan ff upkellefeteren en voor de laatste keer op de knopjes drukken.

Om half 6 zijn we weer present in het casino. Toch apart dat het er altijd netjes is. Er wordt door werkelijk zowat iedereen gerookt. Geen rooklucht, nooit volle asbakken. De alcohol vloeit rijkelijk, nooit laveloze mensen, geen opstootjes. Het gaat 24/7 door, geen kapotte automaten, geen troep, geen schoonmaakstop; alles wordt tussen de bedrijven door geruisloos geregeld. Als je aan het gokken bent zijn de drankjes gratis, er lopen dames rond die roepen dan zachtjes: ‘drinks, drinks.’ Je bestelt en als ze het bij je afleveren geef je fooi.

Jakkie doet nog maar een Bloederig Marietje (wijn is beetje bleh hiero) en Steve houdt het bij gerstenat. We hebben in deze ‘wijk’ een beetje zure serveerster. Of je nu een tientje geeft of 5 dollar, ze geeft geen sjoege. Dat was gisteren beter. Jakkie vroeg aan een serveerster wat die mevrouw daar dronk (wijn beu). Ze zei dat het Kahlua ’n Cream was. Doe mij die maar. Toen ze het kwam brengen gaven we een tientje. ‘Do you want any change?’ ‘No it’s okay.’ We kregen een hele verleidelijke blik van de knappe getinte dame, een thank you en bínnen 5 minuten stond er weer een Kahlua ’n Cream en een Heineken:-).

Omdat we nog 79 dollar van gisteravond hebben, proberen we het daar eerst mee. Ja, we moeten weer voor hysterisch, want die rustige kasten slurpen binnen no-time telkens een tientje van de voorraad en geven niets terug. En zo belandden we in de wijk van de leuke serveerster en gaan we beiden aan de Kahlua ’n Cream (melk is goed voor elk). Na de gebruikelijke fooi hebben we binnen 1 minuut de tweede ronde. Later komt ze nog even zeggen dat ze van 8 tot 9 break heeft, dus dat ze er daarna weer is. Wij zeggen haar dat we het niet te laat kunnen maken, omdat we morgen vroeg wegmoeten. Nou ja ze staat nog tot 2pm en anders till next year;-).

Om half 9 had Jakkie er schoon genoeg van. Die ging bubbelen in tha tub. Steve wilde nog wel even voor de Jackpot gaan. Die kwam na een uurtje blij blij blij toch nog met 100 dollar winst naar de kamer. We kunnen dus nog niet stoppen met werken, maar het begin is er:-P.

Nou nu loopt het toch echt op zijn einde. Morgen om 9 uur vliegen.