Schieten

Neeeejj, laten we niemand ongerust maken; we zijn niet beschoten hoor:-). De rest van de avond hebben ze het redelijk low profile gehouden, op een keiharde boer of 20 na… Ze aten met name uit krakende zakken (ook bij het ontbijt) en dronken liters frisdrank uit blik (ja, we hebben een beetje zitten gluren). Ze vonden ons vast ook heel raar. Gembertje snijden, knoflookje hakken. Lente-ui, jalapeno, bleekselderij en tomaat tot kleine stukjes met een mes op een snijplank. Dan nog zelf dressing maken van olie, ketjap en banana pepper-azijn. Zakje coleslaw erdoor. Kippedijtjes grillen en dan samen met die fijne salade oppeuzelen bij kaarslicht. Ja is ook inderdaad vreemd en verre van genieten;-).

Na een warme nacht (Stefke kon er de slaap niet goed van vatten) gingen we netjes om 7 uur eruit. Onze buren zaten alweer bij hun kampvuur aan de chips. Daarna leek het er in ieder geval wel op dat ze alles gingen inladen. Dus wij waagden de gok om deze geweldige plek (met of zonder buren) maar voor de 2e nacht te confisqueren. Een leeg doosje van de Pabst over de paal met het plaatsnummer met ‘res. sat. 25 oct.’ erop gekalkt en een ander leeg doosje (nog 1? Ja, nog 1) op de parkeerplek. Snel envelop met 20 dollar in de bus gedaan en hopen dat ie straks nog vrij is als we terugkomen.

Om half negen begonnen we aan de Fire Wave Trail (hike takes about 1 hour; not recommended in high temperatures). Het was een mooie wandeling, wel voor een groot deel door mul zand. Het stond vrij goed aangeven en de oranje met witte lijnen die de boogvormige fire wave betreffen zijn echt heel bijzonder. Ook het omliggende gebied is prachtig met heel veel kleurnuances. Na iets meer dan een uur waren we terug. We hadden onderweg ook nog een broodje gedaan en al ontzettend veel foto’s geschoten.

Volgende was de White Domes Trail. Dit was wel de mooiste trail. Eerst langs een filmset waar o.a. scenes van Star Trek NG en ‘The Stand’ van Stephen King zijn opgenomen. Daarna verder door een mooie slotcanyon van voornamelijk witachtige rots. Ook hier waren we zeker een uur zoet mee.

Daarna naar het uitkijkpunt over de Silica Domes en Fire Canyon. Rond half 12 was de zon eigenlijk al een beetje te fel voor optimale foto’s en liep de temperatuur al gemakkelijk op tot 35 graden. We reden de White Domes Road (we waren bijna aan het eind begonnen met de trails) nog een stukje terug voor de wandeling naar Rainbow Vista en Fire Canyon. Ook een flinke klus, Steve kan voorlopig geen zand meer zien, maar ook deze wandeling was prachtig. Heel veel sporen van dieren in het zand en toen zag Steve als kers op de taart ook nog een grote steenbok op de rotsen. Wederom veel te veel foto’s gemaakt.

Toen wilde Jakkie ook nog graag de Mouse Tank / Petroglyph Canyon Trail doen. Hupsakee na een overheerlijk kokos-pure chocolade ijsje (fijn zo’n diepvriesje bij) waren we er weer klaar voor. Aan het einde van de trail is een reservoir waar water in blijft staan en 1 of andere schurk heeft zich daar in 1890 een tijd schuil gehouden (voor verdere historisch verdieping verwijzen wij u naar wiki or something). Op de terugweg vallen de vele petroglyfen ons eigenlijk pas echt op. We besloten al meerdere malen te stoppen met foto’s maken, maar blijven maar schieten. Zo mooi is het hier.

Dan doen we nog even het VC en daar is veel uitleg over de dieren die hier leven en verklaren een aantal van de dierensporen die we tijdens de trail en ook rond onze kampeerplek veelvuldig tegenkomen.

Om half 3 zijn we terug op de camping en onze bierdooskes hebben hun werk gedaan; ons plekje is nog vrij. Én we hebben nieuwe buren, want er staat een andere tent. Het is nog even afwachten natuurlijk of ze better or worse zijn:-P.