Hothothot

Het verslag van gisteren had ook muskiet in plaats van Mesquit kunnen heten (het stikte toen het donker was van irritante insecten die op ons wilden zitten en de camper in wilden) ook sterrenstelsel was nog een goeie titel geweest. Want o wat zijn we in de weer geweest met onze sterrenwijzerschijf. Op ons rug op de picknickbank (toch een beetje bang voor sidewinders aka ratelslangen). Het luchtruim is werkelijk fantastisch zonder lichtvervuiling, maar qua herkennen kwamen we niet heel veel verder dan het steelpannetje en een stuk of 3 anderen. Er zijn hier zoveel meer sterren te zien!

Toen het nog een beetje schemerde zag Jakkie nog een geitje? Nee, het was volgens Steve (die waarschijnlijk gelijk heeft) een renkoekoek (roadrunner). Ook werden we nog verblijd met een bezoekje van een woestijnratje die een gevallen stukje flank steak op kwam pikken. Al met al een bijzondere avond in een desolaat gebied.

Lekker geslapen met de raampjes open (we hebben horren gelukkig). Toen ging de wekker om half 7 en Jakkie er voor de verandering gelijk uit. Whaah de zon komt al op en we zouden de zonsopkomst gaan meemaken bij Ubehebe Crater. Voordeel van een camper op een camping zonder voorzieningen; hup inladen en rijden. Het is maar 6 mijl naar de krater en zo zagen we de zon opkomen geparkeerd aan de rand van de krater.

Beetje jammer is wel dat de crater waarschijnlijk mooier is bij ondergaande zon, want nu ligt het prachtige oranje van het gebergte in de schaduw. We gaan gelijk een trailtje lopen naar Little Hebe Crater. Zonder tandenpoetsen, met bril, zonder haar gekamd, met pyjamabroek, zonder make-up, zonder ontbijt, met slippers, zonder goede schoenen…. Heel bijzondere ervaring weer zo op de vroege morgen:-). Als Steve denkt dat we er zijn -na weer flink de berg opzwoegen door de losse sintels - is Jakkie weer eens niet overtuigd. En Jawel, we moeten nog een duinpannetje verder zijn voor Little Hebe. Het was ff een flinke ochtendklim, maar het leuke is dat we nu kunnen ontbijten, opfrissen, tandenpoetsen en make-uppen op 1,5 meter van de krater. Echt wel speciaal hoor! Ook het zonnetje begint om 8 uur al flink zijn werk te doen.

Rond 9 uur rijden we terug en nemen de afslag naar Beatty, rijden door Mud Canyon en nemen de afslag bij Hells Gate door Mustard Canyon naar Furnace Creek. Om half 12 is het eigenlijk nog te vroeg om in te checken op de camping (maar het is echt al loeiwarm en Furnace heeft een geweldig grote spring fed pool…). We besluiten ook nog maar ff (!) Badwater Basin mee te pakken voor vandaag. Dat is nog 36 km rijden.

Als we daar aankomen is het best wel druk. 85.5 m onder zeeniveau; laagste punt van Noord Amerika. Je kan een heel eind het zout oplopen en er is nog een zeer klein beetje water over. Van de typische 6-hoekige uitdrogingsvlakken van het zout is weinig meer te zien, omdat iedereen er naar hartenlust overheen mag banjeren. Híér hadden ze beter een boardwalk kunnen maken. Toen vonden we het genoeg en begon het zwembad al zachtjes te roepen.

Maar… Op de terugweg zagen we ook nog Golden Canyon (en omdat we toch al in de canyons zaten vandaag…). Ook nog maar ff doen. Wel een wandeling van 1.2 mijl. Toen Jakkie het bord stond te bestuderen (doen we soms wel eens;-)) waren er 2 Brabantse gozers ‘die ff stonden te wachten tot hun Hollandse vriendin klaar was bij het bord.’ Daar liepen we veel te gezellig kletsend het prachtige (mooie, prachtige, geweldige; vul maar wat in) ruwe pad tussen de hoge rotswanden mee door. Bocht na bocht, helling na helling. ‘Hoelang is dát pad eigenlijk?’ vragen we ons toch wel af. Steve en de lange gast blijven in de schaduw wachten, Jakkie en de kleinere hebben hetzelfde nieuwsgierige karakter en willen toch nog steeds even na de volgende bocht kijken:-). Nou het werd beloond hoor, maar de wandeling alleen was het al waard.

Daarna naar Furnace Creek en nu écht. 3 nachten gereserveerd. Normaal word je met een golfkar naar je plekje gebracht, maar omdat wij nog even de Jeep gaan reserveren, zegt de gast van de desk dat als we het zelf voor elkaar denken te krijgen hij het prima vindt. Jeep geregeld voor morgen, dat ging vlot. Daarna plekje zoeken, dat ging minder. Wij hebben nummer 1124 en van de plattegrond klopt werkelijk geen reet! Een plekje 24 staan al stoeltjes en een BBQ op, andere plekje 24 komt niet in de buurt waar de gast van de desk een stippie heeft gezet met zijn felgele marker.

Vragen dan maar. Gast op een golfkar aangerand. Die zit ook een beetje wezenloos te kijken. Ja neem die plek dan maar. Totaal geen beschutting, geen boom of struikje én geen bank:-(. Wij eerst maar eens ff de airco aan. Uurtje uitpuffen en dan lopen we terug naar de office. We zien een oud mevrouwtje op het plekje dat waarschijnlijk toch echt van ons is rondscharrelen met haar stoeltjes. Sheldon: ‘You’re in my spot!’ Hihi, nee zo hadden we het het liefst gedaan. Het was een knorrig oud mens en die wilde van haar plekje 22 naar plekje 24 en daar had ze het al met de manager overgehad en wij stonden daar goed op die slechte 24 besliste zij! O maar zo moe je nie gaan beginnen! Wij willen met liefde een plekje ruilen met onze oude medemens, maar in het beginsel bluuft dát toch echt onze plek!

Wij de office maar eens even met een bezoekje gaan vereren en het oude vrouwtje op hoge poten naar haar zogenaamde manager. Courtney van de desk gaf ons een betere plattegrond en zegt echt dat wij die plek moeten claimen. Wij nog efkes op het gemak naar de store om water (we klatsen in 3 dagen ineens een tray weg, zo gek…) en zoals verwacht (zo zijn die vervelende krakers, die voordringers bij de groenteboer [no offense]) hebben ze hun trailer gauw in onze spot gepropt. De oude meneer schaamde zich kapot, want het was echt die vrouw die zo achterlijk deed. Jakkie zegt tegen Steve (die wel zin een bitchfight had) laat ze hun plekkie maar houden joh, dan nemen wij die 22 . Wat een gedoe om een stuk stofgrond en een paar dooie bosjes:-P.

Zo en toen ein-de-lijk zwemmuuuhhhhhh. En het bad was nog net zo goed als in 2012! Beetje jammer dat de Duitse brommerclub er ook was met hun vadsige lichamen (hoop niet dat we weer iemand beledigen), maar dan nog zou je er echt een paar mijltjes voor omrijden; zulk fijn water! Na het zwemmen gingen we bbq-en. Een beetje behelpen, maar we doen het gewoon padvinderachtig deze keer. We zitten in de kleermakerszit lekker een droog stokbroodje nog droger te maken. Maar als je er dan een fijne lik roomboter opdoet … mmmmm. Maar weer eens Aziatische salade en een goeie bratwurst. Wederom geslaagde dag!

PS. Het is hier wárm!:-)