Underground

We zaten vanochtend om kwart over 7 al te genieten van een bakje koffie met uitzicht op de prettig kabbelende John Day River. Het is wel de vólgende dag, want het had gisteren heel wat voeten in aarde voordat we deze BLM campground vonden. Dus geen puf meer om op dat moment nog de hele dag te gaan evalueren.

Gisterochtend waren we allebei niet zo vlot uit de bedstee. Maar toen er eenmaal een mooi zonnetje scheen rond half 8, vonden we het toch tijd om actief te gaan doen. We proberen wederom foto’s op te laden, maar we hebben opnieuw van dat misselijke internet en een tekstje uploaden lukt nog wel, maar daar is ook alles mee gezuchhhhht.

Om 9 uur reden we richting Pendleton Historic Undergound Tours. Het is een beetje apart stadje. Het heeft nog wel iets cowboysfeer, maar de straten zijn net iets te breed, de winkels net niet authentiek en je ziet er geen kip op straat. We zien een groot parkeerterrein waar we onze hut gemakkelijk kunnen stallen. Hoe er te komen is al een tour op zich, 6 keer de verkeerde straat en allemaal eenrichtingsverkeer. Hihi we blijven ‘m in beeld houden en uiteindelijk lukt het zonder verkeersovertredingen te begaan.

Aangekomen bij de Underground Tours hadden we natuurlijk moeten bellen voor reservations en shedule. Daar hadden we geen zin in, wij gaan gewoon op de bonnefooi… Ow en dan zegt de overdreven aardige mevrouw dat de tour van 10:30 helemaal vol zit, maar dat we wel om 13:00 kunnen. Ja daar kenne we nie op wachtuh. ‘Ooow then she’s gonna make a phone call to try to sqeeze us in at the ten thirty tour.’ We wisten gewoon dat het zou lukken want er was geen kip te zien in en om de gift shop.

Toen hadden we nog 3 kwartier en gingen ff een paar blokjes om. Stapten bij een authentieke (deze wel echt) laars- en zadelmakerij naar binnen. De antieke meneer vond het - denken we - niet echt genieten om van die moderne mensen met felle kleren in zijn zaak te hebben. Of hij was niet helemaal goed. Of allebei. Wij maar snel er weer uit. Toen gingen we ook nog bij de lokale Formido, Praxis, Marskramer en Blokker ineen naar binnen. Daar werden we ook vreemd aangekeken. Het was ook een beetje gek van ons;-).

Toen terug naar de gift shop van waar de Underground tour zou starten en wonderbaarlijk genoeg stond ie ineens vol met oude vandagen. De tour werd gedaan door een leuke dame die geanimeerd vertelde (niet zo’n Amerikaans overdreven varken). Ook eentje die niet bekrompen was, want de hele tour is zowat ter ere van een hoerenmadam. Het begint rond 1860 als de staat 160 hectare gratis grond weggeeft. Een meneer (ff de naam kwijt en geen internet) claimt dat en dan komt er een andere meneer en die wil de grond hebben en ruilt dat voor 2 ezel en een wagen (er waren duizenden anderen acres te krijgen, maar hij wilde dat stukske). Dan gaat de eerste meneer een stukje verder zitten, bouwt een brug over de rivier, vraagt daar geld voor, zo wordt het een station en halen ze Chinezen om een railroad te bouwen. Chinezen worden in die tijd volgens de wet niet als mensen beschouwd, wonen onder de grond en mogen na zonsondergang gewoon afgeknald worden als ze zich op straat begeven. En dat is nog maar iets meer dan 100 jaar geleden…

De Chinezen laten ze ondergrondse gangen bouwen van de railroad naar de stad, omdat er nogal veel outlaws zijn die alles stelen. Dan is er een Chinees; meneer Hop Sing (niet uit Bonanza) die een badhuis/wasserette begint voor de cowboys. In Pendleton zijn dan al een flink aantal cafe’s en bordelen en als de drooglegging begint kan via het Badhuis van Hopsing er ondergronds van alcohol genoten worden. Zo breidt het ondergrondse circuit zich uit en doen we een hele route onder een blok via barretjes, gevangenissen, opiumkamers, een ijssalon, een slager en tijdens de Cubacrisis werd het ook als schuilkelder gebruikt.

Het is een interessant verhaal en als klap de vuurpijl gaan we weer even bovengronds om via de straat naar het beeld (waar Steve eerder mee op de foto was geweest) van de hoerenmadam die zo goed voor haar working ladies en andere minder bedeelden zorgde. Toen wij daar met ons gezelschap omheen verzamelden en onze gids vertelde dat het beeld er nog maar een maand stond, maar dagelijks werd besproken in de lokale krant. Niet in positieve zin en haha toen kwam er een Amerikaans varken (zo’n mevrouw van onbesproken gedrag, een zelfbenoemd heilig boontje) onze gids nog even onderbreken dat ze het beeld toch liever binnen zien staan…. Tssssss preutse Amerikanen.

Het beeld staat voor het oude hotel The Cozy Rooms. Is een tijdje dichtgemetseld geweest… Toen een flinke trap op naar het hoerenhuis. Echt een beetje Nederlandse stijl, hoge plafonds, sjiek ingerichte kamers. De Amerkanen verbazen zich daarover, die kennen alleen van die lage bungalows. Er zit ook nog een Anne Frank- ontsnapkast in en als de nood aan de man was kon diegene via Joe’s Alley de pleiterik maken. Nou we kunnen er nog veel verder over uitwijden, historisch reproduceren we het mogelijk niet geheel correct, we slaan nog hele stukken over, maar het was een leuke toer. Zou 90 minuten zou duren, maar voor ons meer dan 2 uur.

Toen was het al 1 uur en we moesten volgens de tomtom 3 uur een 22 minuten rijden naar John Day Fossil Beds National Monument. En dan namen we niet eens de scenic, want dan zouden we er meer dan 5 uur overdoen. Hupsakee op weg, eerst een uurtje karren. We pakken de 3.95 richting Pilot Rock. Hartstikke mooi onderweg, uitgestrekte prairies met glooiende heuvels, maar halleluja wát een wínd! De camper blijft maar terugschakelen. Bij Pilot Rock maar ff tanken, want zo gaat het hard. Duurder dan op het bord stond, geen 3.47, maar 3.69 betaald. Maar goed ook want de weg was lang, bochtig met veel klimmen (Battle Mountain Summit 4255ft, Meadow Summit Brook 4127ft, Ritter Butte Summit 3993ft, Long Creek Mountain Summit 5101ft, Beech Creek Summit 4708ft) en bij het einige tankstation dat we nog tegenkwamen tot Mount Vernon kostte het 4.26.

De bedoeling is dat we tot de Painted Hills Unit rijden van John Day Fossil Beds (daar heeft Jakkie ook een aantal campings van opgeschreven), maar omdat het al 5 uur is ondertussen besluiten we bij de Sheep Rock Unit een campground te zoeken (Painted Hills is nog 50 minuten verder). Leuk, visitors center net dicht en op de borden geen campgrounds:-(. Okay niet getreurd, hebben we de Sheep Rock Unit ook nog ff gezien (mooie grijze-bruine bergen met groene en soms bordeauxrode lagen).

De tomtom vindt 1 van de opgeschreven campings; Big Sarvice Creek en vindt dat we niet terugmoeten naar de 26 maar verder kunnen rijden van de Sheep Rock Unit over de 19 en ook nog maar 34 minuten. Nou das een meevaller. Not! Wij rijden rijden rijden in ons wagentje. Dan zegt ie hier is het…. @$##%^% natuurlijk niets te zien! Ja en nu blijken we dus zo ver uit de route dat terugrijden even lang duurt als doorrijden naar Mitchel. Pfff we zijn keikapot. Moeten nu dus weer 50 minuten rijden tot Mitchel en dan nog een camping zoeken, want die andere vindt dat walgelijke apparaat weer niet.

De weg is prachtig, maar het wordt al een beetje donker en in deze schaarsverlichte omgeving met álleen maar armoedige huizen en boerderijtjes, wil je niet nog moeten zoeken. Nou en dan als een geschenk uit de hemel ziet Steve Mule Shoe Recreation Area. Hé Jakkie kent die naam. Ja die stond op de lijst als 1 van de campings. Whaaah das fijn! Hij kost maar 5 dollar en we mogen helaas niet bbq-en want het is zo droog als een tiet in deze omgeving. We twijfelden nog ff of we het toch niet stiekem gingen doen, maar zagen onszelf toen in gedachten vluchten als de bosjes in de fik waren gevlogen en dan lekker een envelopje met 5 dollar en je nummerbord in stalen brievenbus achterlaten als bewijs…

Toen maar een stoofpotje gemaakt van bratwurst, paprika, tomaat, knoflook, poblanopeper en ui. Dat smaakte met een stokbroodje uit de kunst. En zo kwam er een mooi einde aan de dag met veel belevenissen.