Halfomhalf

Vannacht toch echt het meer horen klotsen, maar vanochtend was Lake Quinault weer prachtig glad. Aan de blaadjes langs de rand te zien is er hoog water geweest (Bigfoot aan het badderen). Na koffie met een broodje en het gebruikelijke ritueel, waren we om kwart over 7 al weer aan het toeren.

We wilden toch nog iets zien van Quinault dus besloten een korte trail bij het visitor center te doen. Dat was nog 20 minuutjes rijden naar de andere kant van het meer. Errug verlaten en nog maar net licht. We waren vast de eersten en ook de enigen. Maple Grove gelopen, net geen kilometer. Wel mooi, maar Hall of the Mosses was mooier.

Hupsakee terug gereden naar 101, onderweg nog even gestopt bij The Big Cedar Tree. Steve bleef wel even wachten achter het stuur en Jakkie zou ‘m ff op de gevoelige plaat vastleggen. Ja, dat was weer niet zo gemakkelijk. Best een eindje lopen door een donker Twilight bos met allemaal uitstekende wortels en trapjes. Boom best mooi, maar met zo’n omvang natuurlijk niet echt goed op de foto te krijgen. Steve begon na een minuut of 10 toch wat onrustig te worden. Pffff na een kwartier waren we weer herenigd:-P.

Rond een uur of 9 opweg naar Aberdeen. Onze tank was vrij empty en we hadden vanochtend de plaatsjes genoteerd die we zouden aanhouden om een snelle, maar toch nog aantrekkelijke route te rijden. Helaas lieten we ons op een onbewaakt ogenblik door de tomtom overmeesteren en weken we af van de 101. De weg die we namen stond niet in de Mc Nally. Leek ook geenszins sneller, maar ja hij was wel vrij glad (recent geasfalteerd). We reden door verlaten bergdorpjes zonder snelheidsborden en het weer werd steeds grauwer. We dachten nog: ‘o jee, als dit de rest van oktober gaat worden…’ Bij Aberdeen aanbeland was het helemaal troosteloos. Wat een lelijke stad. Zetten ff nuttige plaats Arco tankstation in de tommie en reden al gelijk doodlopende straat in. Dit is niet echt een gebied, waar je een doodlopende weg in wil rijden….

Híér gaan we dus niet creatief doen! Snelste route Portland ingevoerd en tanken bij de 1e beste pomp. Onze winst van de afgelopen 2 keer ingeleverd, want voor 3.59 was de tank met 160 dollar nog niet vol. Jakkie heeft nog ff Twinky’s en Ding Dong’s gescoord en met dat ongezonde voer reden we best vlot richting Portland.

Wat we een paar uur geleden niet hadden voorzien, was nu toch écht werkelijkheid; een prachtig zonnetje scheen ons tegemoet rond een uur of 12:-). Helemaal opgefleurd namen we nog ff de afslag richting Silver Lake voor het Mt. St. Helens National Monument visitor center. Dat felbegeerde mapje ophalen. Mooi, informatief bezoekerscentrum, maar geen mapjes. Even vragen. Nee hoor er bestaat geen mapje voor dit national monument zoals er mapjes bestaan voor nationale parken…. Lekker ff door het glas van het ranger station in Randle naar het verkeerde mapje staan kwijlen:-(.

Niet getreurd, want het is prachtig weer! Rond 2 uur waren we in Fairview (vlak bij Portland). De camping in 1 keer gevonden. Ze hadden nog plek voor drie nachten, maar eerst even door naar de Walmart. Geld en boodschappen waren op. Beiden aangevuld en terug op de camping best een aardig plaatsje gekregen. Lekker in de zon. Stroom, internet, water en riolering. 2 wasjes gedraaid, gedroogd en ligt nu opgevouwen weder in de kast. Het is hier rustig en 26 graden, best wel warm zelfs en schattige eekhoorns maken het plaatje compleet. Het is nu ondertussen 6 uur en we gaan – verrassend – nu bbqen:-).