Fog
Blijf op de hoogte en volg Steve & Jacky
05 Oktober 2014 | Verenigde Staten, Port Angeles
Gisteravond een flink stuk smakelijk rundvlees gebakken. Begeleid met salade van romaine, komkommer en paprika met thousand island-dressing. Stokbroodjes met lekker dik roomboter op de gril. Klinkend koud biertje en glaasje Barefoot chardonnay (in de plastic beker). Ons hoor je niet klagen. Waarschijnlijk lagen we tussen 8 en 9 al weer voldaan voor pampus. En omdat we van de meneer geen wificode kregen (de eikel) was er even radiostilte, maar we leven nog hoor!
Vanochtend weer wonderbaarlijk vroeg wakker, uur of vijf en bizar genoeg wederom fris en fruitig. Aankleden (weer niet douchen…), gezicht erop tekenen, tanden poetsen, ontbijten (in willekeurige volgorde), opruimen en heerlijk om kwart over 7 reden we alweer.
Er hangt een mooie mist laag tussen de bergen en het is nog wat frisjes, maar met de Sultans of swing op de radio beginnen we de morgen goed. Helaas is de radio vooral veel gekraak, want dat is een beetje lullig steeds in deze bergachtige regionen:-(.
Tot aan Centralia knallen we lekker op dezelfde snelheid door. Stukken met gouden morgenzon, maar ook veel mistbanken die de spiegels laten beslaan. Omdat we weer echt Zeeuws krenterig benzineprijzen zitten op te lezen, scheurt Jakkie zo de afslag voorbij, maar na een mooie u-turn de freeway op richting Olympia.
Op de freeway is het de hele tijd mistig en we proberen een beetje afstand te houden om a58-achtige taferelen te voorkomen… Gelukkig is het niet erg druk op de weg en is het allemaal weer goedgegaan. Toch nog getuige geweest van een ongeluk; dat is hier altijd zo bizar. Geen kip te zien op de weg en dan ineens een kop-staartbotsing tussen 2 auto’s.
We moeten maar eens tanken en omdat we op de freeway geen prijzen kunnen checken op de gok een exit met Arco ter hoogte van Shelton. Netjuuuhsss! Een 3.26, het laagste wat we tot nu toe tegenkwamen en tegen zijn gekomen op de rest van de reis. Vanaf Shelton gaat Steve weer rijden en gek genoeg wordt de weg dan altijd bochtig, steeds wisselende snelheden, drukker; gewoon een stukje minder smooth.
De laatste 2 uur is een scenic route langs Hood Canal naar Port Angeles. Echt scenic istie totaal niet, want de mist maakt het water compleet onzichtbaar, dus het is gewoon wit aan de rechterkant met af en toe een verdwaalde eend. Pas rond half 11 heeft de zon de mist opgelost, maar dan zijn we het water wel een beetje voorbij.
We hebben honger en de rest area’s zijn ook opgelost als mist voor de zon. Maar na een half uur hongeren, knallen we de camper in een verkeerd straatje en gaan hier gewoon pauzeren. Koffie met witte boterhammekes en restjes thin sliced mead (van gister) voor Steve en voor Jakkie white corn tortilla’s met avocado en koriander. Lekker en zoveel beter dan die fastfoodtroep die ze hier op elke straathoek proberen te slijten. We hebben wel een ijverig brandalarm, want bij het opwarmen van de tortilla’s schrikken we ons voor de tweede keer vandaag een hartverzakking als het ff denkt in actie te moeten komen PIEHHHHP!!! PIEHHHP!!!
Tijdens het pauzeren voeren we het adres van het Olympic visitor center in Port Angeles in. Mapje ophalen (fingers crossed). Na een half uurtje en heel wat straatjes door woonwijkjes vragen we ons écht af waar de tommie ons nou naartoe stuurt. O ja, een Olympic-gebouw. Ziet er verlaten uit. Rondje om de kerk. Jakkie maar ff over het gras. En op de deur een uitleg hoe je bij het echte VC komt. Het is vlakbij en ze hebben er zelf een folder voor geknutseld. Net of ze expres het verkeerde adres overal opdrukken want dit is een of andere historic building die je waarschijnlijk gezien moet hebben, maar niemand anders die er echt moeite voor zou nemen. En terecht.
3 keer rechts en we zijn aanbeland op het juiste adres. Nog open ook WOW! We kopen een America the Beautiful-pas en daarmee hebben we met terugwerkende kracht Rainier en Helens betaald (Is geldig tot oktober ’15 dus wie wil kan de 2e handtekening gebruiken en heeft daarmee toegang tot alle nationale parken. We horen ’t graag.). Lopen nog even door de x to the z (exhibit) en nemen nog een trailoverzicht mee.
Zo en nu naar de camping. Dat is nog 10 minuutjes. Elwha Dam blijkt gesloten op zondag en maandag, maar de hebben zelf registrationzakjes met info. Beetje aparte camping, maar het is stralend mooi weer en superrustig hierzo. We lopen een rondje, kiezen een leuk plekje, geld voor 2 dagen in het zakje en door de bus. Op hoop van zegen maar weer, want het is waarschijnlijk ongebruikelijk om cash te betalen, want op het papier zou de hele creditcard-riedel moeten worden ingevuld, maar daar wagen we ons niet aan.
Het is nog maar 2 uur, best wel warm en gaan we met de airco aan us ff lekkaah relaxen. Daarna aan het uploaden van de verslagen. Dit verslagje in elkaar flansen. Straks nog de foto’s proberen up te loaden en daarna weer lekker kokkerellen.
Steve heeft zin in morgen (whale watching). Jakkie iets minder omdat mwikbenbangomzeeziekteworden op een boot moet met in plaats van een pilletje motion sickness relief, maar een watje in haar rechteroor… Experiment op advies van een patiënt die in de scheepvaart werkt. En ook alleen omdat je van dat pilletje zo duf als een vieze Furr of Fabergé wordt. Waren wel van plan om de duffe pilletjes mee te nemen voor het geval dat het helemaal in de soep draait, maar zien net de ze al 8 maanden over de datum blijken te zijn………………………. Morgenochtend nog maar ff door the drive thru pharmacy
Vanochtend weer wonderbaarlijk vroeg wakker, uur of vijf en bizar genoeg wederom fris en fruitig. Aankleden (weer niet douchen…), gezicht erop tekenen, tanden poetsen, ontbijten (in willekeurige volgorde), opruimen en heerlijk om kwart over 7 reden we alweer.
Er hangt een mooie mist laag tussen de bergen en het is nog wat frisjes, maar met de Sultans of swing op de radio beginnen we de morgen goed. Helaas is de radio vooral veel gekraak, want dat is een beetje lullig steeds in deze bergachtige regionen:-(.
Tot aan Centralia knallen we lekker op dezelfde snelheid door. Stukken met gouden morgenzon, maar ook veel mistbanken die de spiegels laten beslaan. Omdat we weer echt Zeeuws krenterig benzineprijzen zitten op te lezen, scheurt Jakkie zo de afslag voorbij, maar na een mooie u-turn de freeway op richting Olympia.
Op de freeway is het de hele tijd mistig en we proberen een beetje afstand te houden om a58-achtige taferelen te voorkomen… Gelukkig is het niet erg druk op de weg en is het allemaal weer goedgegaan. Toch nog getuige geweest van een ongeluk; dat is hier altijd zo bizar. Geen kip te zien op de weg en dan ineens een kop-staartbotsing tussen 2 auto’s.
We moeten maar eens tanken en omdat we op de freeway geen prijzen kunnen checken op de gok een exit met Arco ter hoogte van Shelton. Netjuuuhsss! Een 3.26, het laagste wat we tot nu toe tegenkwamen en tegen zijn gekomen op de rest van de reis. Vanaf Shelton gaat Steve weer rijden en gek genoeg wordt de weg dan altijd bochtig, steeds wisselende snelheden, drukker; gewoon een stukje minder smooth.
De laatste 2 uur is een scenic route langs Hood Canal naar Port Angeles. Echt scenic istie totaal niet, want de mist maakt het water compleet onzichtbaar, dus het is gewoon wit aan de rechterkant met af en toe een verdwaalde eend. Pas rond half 11 heeft de zon de mist opgelost, maar dan zijn we het water wel een beetje voorbij.
We hebben honger en de rest area’s zijn ook opgelost als mist voor de zon. Maar na een half uur hongeren, knallen we de camper in een verkeerd straatje en gaan hier gewoon pauzeren. Koffie met witte boterhammekes en restjes thin sliced mead (van gister) voor Steve en voor Jakkie white corn tortilla’s met avocado en koriander. Lekker en zoveel beter dan die fastfoodtroep die ze hier op elke straathoek proberen te slijten. We hebben wel een ijverig brandalarm, want bij het opwarmen van de tortilla’s schrikken we ons voor de tweede keer vandaag een hartverzakking als het ff denkt in actie te moeten komen PIEHHHHP!!! PIEHHHP!!!
Tijdens het pauzeren voeren we het adres van het Olympic visitor center in Port Angeles in. Mapje ophalen (fingers crossed). Na een half uurtje en heel wat straatjes door woonwijkjes vragen we ons écht af waar de tommie ons nou naartoe stuurt. O ja, een Olympic-gebouw. Ziet er verlaten uit. Rondje om de kerk. Jakkie maar ff over het gras. En op de deur een uitleg hoe je bij het echte VC komt. Het is vlakbij en ze hebben er zelf een folder voor geknutseld. Net of ze expres het verkeerde adres overal opdrukken want dit is een of andere historic building die je waarschijnlijk gezien moet hebben, maar niemand anders die er echt moeite voor zou nemen. En terecht.
3 keer rechts en we zijn aanbeland op het juiste adres. Nog open ook WOW! We kopen een America the Beautiful-pas en daarmee hebben we met terugwerkende kracht Rainier en Helens betaald (Is geldig tot oktober ’15 dus wie wil kan de 2e handtekening gebruiken en heeft daarmee toegang tot alle nationale parken. We horen ’t graag.). Lopen nog even door de x to the z (exhibit) en nemen nog een trailoverzicht mee.
Zo en nu naar de camping. Dat is nog 10 minuutjes. Elwha Dam blijkt gesloten op zondag en maandag, maar de hebben zelf registrationzakjes met info. Beetje aparte camping, maar het is stralend mooi weer en superrustig hierzo. We lopen een rondje, kiezen een leuk plekje, geld voor 2 dagen in het zakje en door de bus. Op hoop van zegen maar weer, want het is waarschijnlijk ongebruikelijk om cash te betalen, want op het papier zou de hele creditcard-riedel moeten worden ingevuld, maar daar wagen we ons niet aan.
Het is nog maar 2 uur, best wel warm en gaan we met de airco aan us ff lekkaah relaxen. Daarna aan het uploaden van de verslagen. Dit verslagje in elkaar flansen. Straks nog de foto’s proberen up te loaden en daarna weer lekker kokkerellen.
Steve heeft zin in morgen (whale watching). Jakkie iets minder omdat mwikbenbangomzeeziekteworden op een boot moet met in plaats van een pilletje motion sickness relief, maar een watje in haar rechteroor… Experiment op advies van een patiënt die in de scheepvaart werkt. En ook alleen omdat je van dat pilletje zo duf als een vieze Furr of Fabergé wordt. Waren wel van plan om de duffe pilletjes mee te nemen voor het geval dat het helemaal in de soep draait, maar zien net de ze al 8 maanden over de datum blijken te zijn………………………. Morgenochtend nog maar ff door the drive thru pharmacy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
