Feeling hot hot hot ~ The Merryman

Gisteren hadden we na het zwemmen geen zin meer om in de auto te stappen dus het werd iets te eten van de straat. Nee niet ván de straat, maar iets dichtbij, niet te ver lopen. Hibachi & Grill Buffet. Geen idee wat te verwachten. Tafeltjes, stoeltjes, bankjes en niet echt gezellig licht, maar een kéuze aan gerechten, niet normaal joh! Sushi, salades met zeevruchten in alle soorten en maten, rivierkreeftjes, gekookte en gefrituurde krab, krabbevlees kant en klaar, limaboontjes, wakamé. Biefstuk, garnalen en coquilles van de plaat. Loempiaatjes, pangsit goreng, allerlei kipvariaties en ribbetjes. Zelfs ook nog aantal aardappelgerechten, echt te veel om op te noemen. Ons niet laten kennen en ook nog een rondje toetjesbuffet gedaan. En toen kwam het leukste van alles; $28,- inclusief twee colaatjes… O én ik had nog niet gezegd dat het ‘all you can eat’ was:). Neujj!

Na het ontbijt rond half negen vertrokken. Eigenlijk wilden we op Key Largo een glass bottom boat tripje doen, maar het was flink aan het plenzen en het zag er niet naaruit dat het snel beter zou worden. Toen maar begonnen aan de rit over de bruggen van eiland naar eiland. Wonderbaarlijk genoeg was het weer toch na een uurtje weer stralend, maar voor de boottrip waren we nu toch te laat.

Naarmate we verder rijden wordt de zee steeds mooier van kleur. De wegen over de eilanden zijn helaas niet zo verschillend van andere Amerikaanse straten. Gewoon lekker volgebouwd met heel veel lelijke bordjes. Dus de stukken waar je de kust niet ziet – dat zijn er nog best wat – zijn niet zo oogstrelend. De hertjes hebben we niet gezien, misschien hebben we op de terugweg geluk.

Onderweg stoppen we nog bij een State Park: Long Key. Daar hebben we de nature trail gelopen. Een rondje van ongeveer een uur door mangroves, door bossen en struiken. Ook slingerde het pad af en toe langs de zee, die helaas niet zo fris was doordat op vier mijl afstand de drukke vaarroute van de Gulf Stream loopt. Als we goed opletten, en dat doen we in het begin nog wel, zien we allerlei diertjes. Vlinders, wenkkrabben, heremietkreeften, (roof-) vogels, hagedissen en libellen. Echter, het is zo ontzettend wárm én ook nog vochtig, dat het zweet binnen no time uit alle poriën stroomt. Vandaar dat we de tweede helft gewoon met verstand op nul en blik op oneindig ff doorgestapt hebben.

Rond enen geluncht bij Boondocks. Op één van de Keys waar we de naam niet van kunnen traceren, maar het dorpje heet Ramrod. Voor Steve maar weer eens een burger, double met bacon and cheese. Voor Jakkie cobb salade met blackend yellow snapper. Dat was lekker eten. Daarna nog zo’n veertig minuten naar Key West. We konden eigenlijk pas vanaf drie uur inchecken, maar gelukkig vond de meneer Steve érg (…) aardig en was het verder geen probleem. We kregen een upgrade naar kamer met koelkastje. Hij had ook vrienden in Rohttherdehm en was uiteraard ook in Emstehrdehm geweest, dus dat hielp mee.

Het hotel is helemaal in stijl, maar hier en daar wel wat rotte planken en balken aan de buitenzijde. De kamer is prima, helemaal netjes verzorgd. Alles op Key West is een beetje houtje touwtje, hier en daar enigszins vergane glorie. Een beetje Victoriaans, een stukje Koloniaal, maar vooral heel veel schilderwerk. De airco is hier echt een vereiste want hadden we al gezegd dat het warm en vochtig is? Pfffff klam! Onze zonnebril zweet zelfs.

We zijn maar eens een frozen yoghurtje gaan halen. Zaakje zonder sprinkels, maar mét een meneer met geweldige tanden of wat daarvan over was… Sorry beroepsdeformatie, maar hoop nie dat ie in da ijs heb zittûh kwijlûh. Het ijsje was niet bijzonder lekker, maar het hielp wel het hoofd verkoelen. Nu zijn we al een uur van plan om te gaan zwemmen, maar te lamlendig om van ons bedje af te klimmen:).