Rescue Me ~ Fontella Bass

Sjonge wéér die wekkert zo vroeg… Kwart voor acht ontbijt. Lekker. Kwart over acht weer op weg. Wel fijn hoor als je eenmaal uit bed bent, want tot een uur of elf is het wel te doen, daarna echt té warm. We gaan nu het andere stuk van de Everglades doen, starten met een bezoekje aan het Ernest F. Coe VC. Daarna doen we eens slim (af en toe heldere momenten, maar ’t is nie vaak hoor), we rijden eerst naar het eind van de route; Flamingo.

Het is super rustig, we komen bijna geen auto’s tegen. We mogen best wel doorrijden, 55 mph voor in een nationaal park is best redelijk. Hierdoor heeft Steve wel een slang doodgereden oahhhhhh. Nou ja misschien wastie al dood, maar goed we konden ‘m wel van heel dichtbij bekijken zonder gevaar. Daarna reden we verder en gelukkig heeft Steve goede ogen, want stopte op tijd voor een schildpad die midden op de weg zat. Was wel een beetje eng beest (volgens Jakkie), maar bleef rustig zitten. Eerst op het gemakje foto’s genomen en toen omi’s wandelstok uit de Smoky Mountains ingewijd en het dier daarmee naar de berm geduwd. Weet niet of het de goeie kant was en of hij/zij er blij mee was, maar beter dan plat, te pletter of soepvlees.

We reden natuurlijk weder verder en jawel moesten we nog een keer een turtle rescue doen. Weer één op de weg. Deze liep iets beter, de wandelstok kwam van nogmaals pas! Dit was een anders soort, glimmend met een zachter schild. Onderweg zagen we verder heel veel zilverreigers, maar jammer genoeg niet meer van die overstekende alligators. Dat was een eenmalig cadeautje.

Bij Flamingo vc muggenverjáger gekocht, die lokker van ons waren we toch vergeten. Ook water, sportdrankje (werkt beter met die hitte en al dat zweten) en sandwiches voor de lunch. Helaas geen flamingo’s bij Flamingo. Dat dacht Jakkie écht:(. Toen de weg terug gaan volgen en gestopt bij West Lake, Mahogany Hammock en Pah-Hay-Okee overlook. Daar alle invalide trails gelopen… Allemaal vrij korte boardwalks – ja vette hike’s zat er weer niet in. Everglades is prachtig hoor, maar echt te warm, bijna geen wind, weinig schaduw en die piehhp muggen! De boardwalks waren echter wel afwisselend en gaven van ieder gebied wel de variëteit weer. Bij Royal Palm nog een kort rondje gelopen en daar op aanwijzen van een meneer (we hadden het zelf glad nie gezien) een baby alligator en een levende slang gezien.

Toen de airco aan en een half uurtje tuffen naar Biscayne National Park. Eén voordeel; we hebben weer een nieuw mapje voor de verzameling. Het nadeel… Je kon er hélemaal niets. 95% van dit park is water en de ranger in het visitor center vertelde dat de boot service onlangs gestopt was en zelfs een kano of kajak huren was niet mogelijk. Dát hadden we zelfs overwogen om iets van dit park te zien ondanks dat we geen ervaring met kanoën hebben en daar ook een beetje niet zo ‘intoe’ zijn. Het enige dat we nu konden zien was mooie zee-vergezichten – en okay de skyline van Miami – maar vooral bbq-ende Spaans sprekende medemensen, vissertjes en een piertje aflopen. Beetje tegenvaller. Hiervoor heb je echt een eigen boot, vaarervaring en duikspullen nodig, want de eilanden schijnen heel mooi te zijn en we hebben prachtige foto’s van koraal en vissen gezien.

Nou één voordeel; vandaag zijn we niet helemaal gaar als we thuiskomen tegen drieën. We zijn ff door the drive thru Starbucks gegaan en onze eerste frappucino van de vakantie (ja echt…) voor ons huisje opgeconsumeerd. Nu gaan we een borreltje doen en we kieken nog wel even wat we dan vanaaf weer voor fastfood gaan bunkeren. Én nog efkûs zwemmen.