See you later alligator ~ Bill Haley & his Comets

We moesten er weer vroeg uit (van Steve). Iets voor achten aan het ontbijt. Dat wat best uitgebreid en gelukkig ook wat hartige dingen. Om tien over acht waren we op weg via de 41 naar Everglades City. Daar het Gulf Coast visitor center bezocht en een rondje over het eiland Chokoloskee (jaja) gereden. Was leuk om even te kijken, maar verder niet veel bijzonders.

Toen onze reis vervolgd naar Big Cypress National Preserve visitors center. Daar weer een nieuw kaartje opgepikt en onze eerste dirt road van de vakantie was een feit. Een zeventien mijl drive door Copeland Prairie. Mooie natuur, beetje meer in de richting waar we van houden. Je zou er alligators kunnen zien, maar die waren vast allemaal net ondergedoken.

Na de loop road weer de verharde weg op en de volgende stop was een boardwalk bij Kirby Storter Roadsite Park. Niet zo’n lange wandeling, maar wel een heel mooi stukje natuur. Zoals eerder al gemeld, is deze reis iets minder bijzonder qua natuur dan de westkust, maar dit gebied van Florida heeft wel hele mooie bomen en planten. Veel verschillende palmbomen, varens, lianen, cypressen en pijnbomen. Daar twee schildpadden gespot en gelukkig niet zoveel van die rotmuggen.

De volgende dirt road heette daadwerkelijk loop road, deze reden we uit tot we weer op de verharde weg uitkwamen richting het volgende visitors center. Het was wel een leuk weggetje, lekkere kuilen om te ontwijken en af en toe in te botsen. Steve waande zich weer een coureur in een computerspel. Naast de weg was het waterniveau best wel hoog, onder de weg door lopen buizen waar het water doorstroomd – we rijden over soort kleine bruggetjes om de zoveel meter- dan heb je open plekken waar je verder de begroeiing in kan kijken. Daar zagen we onze eerste twee alligators in het water. Niet zulke grote, maar de ene bleef geweldig goed poseren; leek wel van plastic.

Daarna heel stuk verder gebotst en gebumpt, niet zuinig op de auto geweest. Hij is ook best al vies:). Vandaag doen we ook een ekspeeriemâhn; rijden zonder airco. We worden waarschijnlijk mede zo gaar, omdat het hier buiten keiheet- en het in de auto verfrissend koud is en dan telkens zo’n optater van 20 C° verschil… Leuk dat experiment, maar dat is na twaalf uur toch echt niet meer te doen. Plakkieplakkie alles. Okay, dat terzijde; we rijden dus nog op die onverharde hobbelweg en Steve zegt ineens: ‘wat is dat daar in de verte?!’ Zo hebben wij eens ff geluk, een alligator midden op de weg. Jakkie moet eruit om foto’s te maken. Buhhh toch wel een beetje eng en Steve moet natuurlijk zijn stuur blijven bewaken en steeds een stukje naar voren rijden. Heel cool (die gator niet de temperatuur uiteraard).

Als we van de dirt road af zijn, nog iets gaafs; soms is het waterpeil zo hoog dat het asfalt ondergelopen is. Hebben we de wagen even gewassen. Bij Sharkvalley vc willen we met dat treintje mee (ja écht, we wilden het nog eens proberen), maar die rit bleek twee uur te duren en dat was te lang, want we moeten ook nog airbootten vandaag. Ook was het daar zo wárm dat alle zin ons ook een beetje ontnomen werd. Verder gereden naar de ‘Buffalo Tigers’, een airboat tour van de Miccosukkee Indianen. Het was niet druk en we moeten kort wachten tot er evt. meer passagiers kwamen. Konden we de grote huisalligator - die als zijn territorium het gebied voor de aanlegsteiger had – bewonderen. Gelukkig kwamen er niet meer mensen, dus mochten wij met zijn tweetjes met indianenkapitein Fabian mee.

Heel andere trip dan in Louisiana; daar vaar je op meren en riviertjes tussen mangrove, oaktrees en cypressen met spanisch moss, de zogenaamde Bayou. Hier voeren we dwars over riet en grassen. Geen beschutting, bomen of struiken. Wel is duidelijk merkbaar dat Indianen dichter bij de natuur staan. Voeren de alligators geen marshmallows (dat is slecht voor hun ingewanden), maar brood. Hij lokte drie alligators en wat vogels met geluiden. Ook gingen we nog naar een voormalig eiland van de Indianen. Gelukkig ‘speelt’ deze tribe geen Indiaantje, gids gaf aan dat zij ook liever een geciviliseerd leven lijden. Op het eiland hielden ze een vuur aan en waren er veel raccoons. Sommigen waren tam als huisdieren geworden. Anderen grauwden, kunnen bijten en vochten een beetje met elkaar.

Nou toen nog een klein uurtje knallen naar Florida City. De Travelodge is gelukkig goed. Interieur wat verouderd, maar goede service en uitleg, schoon en leuk stoepje om buiten te zitten. Omdat we vandaag na het ontbijt niets meer gegeten hebben (straks vallen we nog af), gaan we dineren bij de Applebee’s. Beetje bruin interieur en we worden precies naar een tafel geloodst waar het een beetje tenekazerig stinkt. Even twijfelen we nog of we een andere tafel zullen vragen, maar goed na tien keer goed in- en uitademen roken we het niet meer. Of was het nou omdat onze buren weggingen???

We deden een apetizer sampler, die was lekker en we zaten nog niet gelijk vol. Dus na de mozzarellasticks, quesadillas, boneless wings en nacho’s met spinach-artichoke dip – gingen we nog voor een steak. Wel de kleinste van zeven oz. (er waren er van twaalf) én waarachtig kregen we geen volgeramd bord, maar ook nog een lekker gekookt aardappeltje en een portobello met spinazie erbij. Bij thuiskomst heeft Jakkie het er nog af proberen te trainen in het zwembad, voor Steve was dat niet nodig (vond ie zelf dan;)).