Shout ~ Tears for Fears

Busch Gardens. De SheiKra; vette baan met twee flinke dropdowns, maar kon net niet tippen aan de ‘Goliath’. Toen naar de Kumba. Relaxte achtbaan old skool style. Nummer drie was de Montu, dat was toch wel de gaafste. Dit was de ‘Condor’ in het kwadraat, ook met loshangende voetjes en wel tien keer over de kop! Next was de Cheetah Hunt, was een stuk heftiger dan dat ie eruit zag. Eén looping en drie versnellingen, was ook de langste rit. Last but not least de Gwazi. Ouderwetse houten baan. Rammel de rammel. Veel hoogteverschillen, snelheid en scherpe bochten. ‘Top dag! Heb genoten van de rollercoasters, alleen een beetje jammer dat ik in bijna alle rides alleen moest.’ Aldus Steve.

Liet me niet kennen en gelijk maar mee in de SheiKra. Die dropdown… ‘Ik vind dit... aahhhhhh aaaaahhfschuwelijk!!!!’ Lijkbleek, trillende handjes, knieën en joepie ook nog misselijk. De laatste van de dag dan nog maar ff proberen. ‘Deze gaat niet over de kop, dit is alleen maar snelheid.’ Uhhh vooruit met die geit dan maar! ‘Nou ik zeg één ding, tranen over m’n wangen en dat was ábsóluut niet van het lachen! Ben gelijk genezen en ik ga nooit maar dan ook nóóit meer in zo’n stom ding!’ Volgens Jakkie.

Gisteravond kon vooral Steve echt de slaap niet vatten door de kriebels. Bah! Koe bij de horens gevat en gelijk nog voor morgennacht een Hampton Inn geboekt. We komen hier echt niet terug na Busch Gardens! Na een kort nachtje, die behalve kriebelig ook nog eens rumoerig was – ff gedoucht en koffers dichtgeritst. We hoefden niet in te pakken, daar we niet hadden uitgepakt. ‘We’re checking out.’ ‘You have still another night reserved.’ ‘Yes we know, but we are leaving deze kriebelige dump! Houdoe!’

Toen waren we nog te vroeg voor het pretpark dus ontbeten bij de IHOP. Voor ons beiden een BLT. Dat was weer eens een fatsoenlijk ontbijt; gewoon toast, sla, tomaat en bacon en de mayo apart. In plaats van de frietjes (hallo het is negen uur!) een schaaltje fruit. Dit alles begeleid met onbeperkte slappe bakkies pleur.

Bij Busch Gardens was het niet druk. Het is ook wel een wat verouderd pretpark. Verder was het een doordeweekse dag en ook nog eens 36 graden. Een paar achtbanen waren gesloten voor onderhoud en we hadden voor dit park niet de volle mep willen betalen. Zeker Jakkie niet;), maar de dieren maakten het dan wel weer goed. Omdat we vroeg waren mochten wij van de verzorger bij de kangaroos in hun weitje, dat was wel ff leutig. Beet er nog eentje in Steve zijn kuit hihi. Verder hebben we nog een zakje popcorn, bedoeld voor één persoon, voor de helft met zijn tweeën opgekregen. Achterlijke porties… Nog andere dieren zoals onder andere giraffen, zebra’s, pronghorns, hyena’s en een tijger bekeken. Met een rustig bakje het park van boven gezien en na de laatste ‘thrill ride’ in dat houten horror ding was Steve wel voldaan en Jakkie er hélemaal klaar mee.

Het was half drie dus nog iets te vroeg om in te checken. Nog maar een shoppingmalletje gedaan. Zag Jakkie ineens de DSW (Designer Shoe Warehouse). Het was een mirakel hoe er te komen en toen ging het ook nog eens keihard plenzen. De DSW bleek echt de enige winkel die niet via de overdekte mall te bereiken was en had noggeeneenseens leuk schoenen ook:(. Dan maar een verlate lunch. Beiden een burger in een Bahama’s style restaurant. Was best een lekkere.

Toen naar het hotel, hopende dat deze Hampton Inn ook een beetje te doen is. Die we in Panama City Beach hadden, was in ieder geval goed, fris en schoon. Phoehee deze gelukkig ook. Misschien nog wel een tandje beter. Wat een verademing! Lekker douchen, op bed hangen met veel zenders en goede tv. Wasje draaien, want dat is op de gang. Vakantieeehhh.