Chillen in een Bubbelbad ~ Def P & The Beatbusters

Moet Jakkie toch even stoppen met poolen, niet dat ze het zó goed kan of er ontzettend ‘in zit’, maar anders is straks de energie weer op… Het is hier nu 22:30 ondertussen en best wel heftige dag achter de rug. De Honeysuckle Cabin is fijn, met een hot tub op de veranda en een pooltafel dús. Houten huisje is nog betrekkelijk nieuw, mountain view, rocking chairs, vaatwasser, blender, broodrooster, oven (om voor de afwisseling weer eens knapperig brood te toveren), wasmachine en droger. Op een FOHN:( en strijkplank ná helemaal in orde!

Na ontbijt in Baymont Inn Chattanooga rond acht uur vertrokken. Hotel was redelijk, een beetje klam en aan het ontbijt ontbrak natuurlijk weer al het mogelijke hartigs. Zoet was er in overvloed uiteraard… Steve stuurde de auto weer de berg op (Ruby Falls was ook op de berg) richting Rock City. Dat is best wel een flinke klim naar de top van Lookout Mountain inclusief haarspeldbochten en steeds sjieker wordende huizen naarmate we hoger komen.

Het park was gelukkig al open, net nog even voordat het erg warm werd doorheen gewandeld. Het natuurlijke gedeelde; de rotsen, het lookout-gebeuren waar je (bij helder weer) zeven staten zou moeten kunnen zien en omringende natuur was mooi. Verder hadden ze er een beetje te veel ‘Efteling-feel’ aangegeven. Al die feeën en tuinkabouters waren aan ons echt niet besteed! Daarna stukje afdalen en ongeveer twintig minuutjes wachten. Toen met ‘worlds steepest railway’ naar beneden. Was wel leuk, inderdaad erg steil, maar verder niet zo heel veel te zien. Ff wachten en toen natuurlijk ook weer terug naar boven.

Vervolgens weer de interstate, 75 en 40. Dan zou ’t ongeveer in drie uurtjes moeten lukken. Binnendoor was het gelijk meer dan vijf uur dus dat werd het ‘m ff nie. Rond twaalf uur hadden we honger, maar die food exits waren weer alleen maar hamburgerboeren en lauwe andere kleffe shit. Na zeker een uur bordjes koekeloeren, gingen we maar voor de Pizzahut. Wij van de desbetreffende exit af, nou geen pizza te vinden. Toen reden we een stukje verder en haha iets voor ons beiden: Mexi-Wing.

Het was niet van een keten – al stond er wel Mexi-Wing IV… – en bij de deur ging Jakkie toch twijfelen. ’t Zag er eigenlijk echt niet uit! Ook binnen zag het er een beetje vreemd uit, maar we kregen gelijk een tafel en lekker versgebakken nacho’s met eigengemaakte salsa. De kaart was ingewikkeld, maar ’t blijft toch altijd een gok. Steve had de beroemde mexiwings en gelukkig was hij zo clever om medium hot te nemen, want zelfs nu… een dag later had hij er nog plezier van… Jakkie had fajita’s met lekkere gebakken kip, mexicaanse rijst en van die bonenpasta. Ook nog sla met pico gallo, crema fresca en guacamole. Eindelijk weer eens eten met smaak!

Nou toen moesten we nog ongeveer anderhalf uur door. En omdat het allemaal weer te goed ging, was het wachten tot er iets faliekant in de soep zou gaan lopen… Net op de drukke snelweg rondom Knoxville met 88 exitten, keuze voor east, west en north bounden – stopt die @!&^%% tomtom ermee! Vlug opnieuw aan! Moeten we alles onder het rijdende weer instellen, helemaal vanaf het begin. Freeze tie bij het instellen van de tijd op 14:17; gaat niet verder en wil ook niet uit. Wahaaha we hebben geen idee waar we heen moeten, we hebben de Mc Nally thuisgelaten, niet eens een kaart! Ja en daar rijden we dan stuurloos verloren. Geen Pigeon Forge of Gaitlinburg op de borden en die wegen maar opsplitsen… Dan maar een exit en hopen dat we in een niet al te erge ‘hood’ terechtkomen. Bij een pompstation gekeken voor een kaart, maar we hadden al snel door dat dat ‘m niet gaat worden, die zijn echt niet gedetailleerd genoeg.

Toen was er gelukkig Mikeymike. Medewerker van de pomp waar we aan vroegen waar de dichtstbijzijnde zaak was om een nieuwe navigatie te kopen. Hij adviseerde om eerst uit Knoxville te rijden en dat na – rechts bij de stoplichten, dan de snelweg op na de vier volgende stoplichten, 40 east te volgen, dan exit 407 richting Sevierville – Gaitlinburg en Pigeon Forge op de borden zou staan. Daar is ook een grote Walmart en evt. Radio Shack en die hebben vast wel zo’n nieuw kreng. Nou gelukkig dat we niet gelijk een nieuwe zijn gaan halen, want na het uitvoeren van mike’s opdrachten en toen we dicht bij Pigeon Forge waren, ging de tommie het ineens weer doen. Pfffjjjjjttttt.

Het bleek nog tien mijl naar ons huisje. We zagen de Walmart die Mike bedoelde, maar eerst maar even door naar het huis, want we moesten tussen drie en zes bellen voor de code van de deur. Pigeon Forge is echt een kermisdorp; wat een toeters en bellen, het Las Vegas van Tennessee. Over die tien mijl deden we zeker een half uur. Wat een drukte! ‘We gaan straks dáár dus echt geen boodschappen doen!’ Het huisje zou moeilijk te vinden zijn voor de meeste navigaties stond in de bevestigingsbrief, maar onze allerliefste tommie kwam toch een heel eind. Supersteil slingerweggetje op en jaaaahhh daar is de Honeysuckle cabin. Jakkie moet bellen. Voicemail. Weer bellen. Voicemail. Okay dan toch maar inspreken… Niets. Weer bellen. Ik bla bla bla in m’n beste Nederengels. Zegt dat mens: ‘not interested’, en pleurt ‘m erop. Huh jeah but jeah but… Ow er staat ook nog een ander nummer. Hoepla 9371. Bzzzzzt. Deurtje open:).

Spullen erin gemikt. Even zoeken naar de dichtstbijzijnde Walmart. Nee niet die in Pigeon Forge. We rijden eerst maar naar Gatlinburg, stuk rustiger dorp, maar geen buurtsuper. Nou dan maar weer die kermis door. Weer half uur onderweg. Boodschappen gedaan. Groente en vlees voor een heel weeshuis. We hebben best veel nodig, bijv. ook koffie, suikerklontjes, peper & zout; van dat soort dingen. We zijn echt kapot. Pakje Pabst Blue Ribbon en nu nog wijn. O nee hè, we zijn toch niet in zo’n staat! ‘Geen vino?’ Natuurlijk de liquor store. Waar die is? In Gatlinburg……………………….. Ja sorry hoor, voor de eerste keer in die hot tub, daar hoort toch wel een lekker glaasje bij.

Weer half uur door die kermis, Gatlinburg in. Tomtom weet het niet meer. Maar vragen bij de pomp. Stukje terug op het pleintje van Food City. Dat is een buurtsuper (!). Hoezo onnodige kilometers. Pfff wat een dag.

Maar even later… PLONS! En dat maakt veel goed! AAAooohhh lekker!