Born on the Bayou ~ Creedence Clearwater Revival

Vanochtend eerst ontbijt in het hotel. Prima, wel bijna alleen zoete dingen en niet even lekker plakje ham of kaas. We moeten goed eten, want we hebben in drukke dag voor de boeg. Dus toast met eitje, bagel met roomkaas, pastry met jam en croissant (die wel gefrituurd lijkt?). Rond half tien werden we opgepikt door een busje en na een paar straten overgeheveld op een andere bus. Driver Dave met een prachtig New Orleans’ accent verzorgde onze city tour. Hij vertelde een goed verhaal terwijl we ondertussen door Business- en Garden District tuften. Ook zagen we onderweg de Superdome en pakten een stuk van onze wijk; de French Quarter mee.

Vervolgens een stop op een Katholieke begraafplaats, Saint Louis III. Gelukkig niet al te lang, want het was loeiwarm daar in de zon. Er wordt schijnbaar wel flink aan dat begrafenisgebeuren verdiend. Dave liet ons graftombes zien die wel $500.000 kosten. Ook zijn er allerlei regels waardoor een simpele begrafenis best in de papieren kan gaan lopen. Zoals dat als er een persoon begraven is, mag deze tombe pas een jaar en één dag later weer geopend worden. Dat is vroeger bepaald in verband met gele koorts, maar nu moet een ‘volgend’ persoon toch tijdelijk ergens anders ‘gestald’ worden tot die tijd vestreken is. En dat kost geld natuurlijk. Ook worden personen niet in de doodskist begraven in verband met de moerassige grond, maar de kist wordt nooit gerecycled.

Toen even een cola in het City Park van New Orleans. Dat schijnbaar groter is dan Central Park New York. Hup hup gelijk erachteraan ‘the Katrina tour’. Ook wel indrukwekkend om te zien. Heel veel huizen zijn (nog) niet wederop gebouwd. Dave geeft veel informatie: jaartallen, hoe hoog het water stond op verschillende plaatsen, hoeveel procent van de bevolking is teruggekeerd, hoe het kon dat een groot gedeelte van de stad onderliep, wat er daarna voor voorzingen zij getroffen, welke huizen de Brad Pit Foundation heeft neergezet én dat liedjes met ‘down the river’ niet kloppen, want de Mississippi ligt hoog, dus da ken helemaal nie…

Al met al een interessante trip door een mooie stad die op verscheidene plaatsen echt armoedig en vervallen is, maar ons nergens een ‘niet pluis-gevoel’ heeft gegeven. Maar de tour van vandaag is nog niet af. We worden bij Judy in de bus gezet, een New Orleanse met een nog cooler accent dan Dave, nog een luidere stem – dat ook... Ze heeft geen microfoon nodig. Ze rijdt ons als een malle de stad uit, de bayou in.

Na een half uurtje worden we afgezet bij de Louisiana Swamp Tours. En Steve blij, we krijgen gratis upgrade. Van een 16-persoonsboot naar één van 6 waar we met zijn vijven op gaan, wel met drie homo’s. Daar stikt het van in New Orleans en omstreken, want het blijkt net Gay Pride geweest te zijn. De airboat tour is ook weer top, echt goeie dag vandaag. Hele mooie omgeving. Veel mooier in het moeras dan we gedacht hadden. Wederom goede gids, alligators gezien, met flinke snelheid over het water gevlogen en homo’s waren ook best aardig gezelschap.

De weg terug was wel een beetje lang, ook nog file gehad en wij waren laatsten van zeven stops. Rond half zes waren we weer in ons hotel. Eten van vanaaf op advies van onze swamp kapitein bij Oceana Grill. Puntje van de lijst gedaan: als voorafje alligator tails, blackened (is met kruiden gegrild). Beetje huiverig, maar wij vonden het prima te doen. Iets taaier dan kip, maar geen rare of nare bijsmaak. Daarna seafood platter voor Jakkie met catfish, oysters, schrimp, crawfish tails. Dit alles gefrituurd, goed voor de calorietjes. Maar catfish was het lekkerst en daarmee kunnen we weer een puntje afstrepen. Voor Steve een flinke Porterhouse Steak, die ook lekker was. Nee we hoefden echt geen toetje meer. We kunnen geen toet meer zeggen.