Into the Wild.

Nee niet treuzelen vandaag! Om kwart voor 8 moeten we bij de stallen zijn. Heel even speelt de gedachte: ‘waarom?’ Maar die is snel vergeten als we na het tekenen van een flink contract, dat Steve half leest en Jakkie voor 1 achtste, aan Bob toevertrouwd worden. Gelukkig geen jonge branie, maar een goedlachse kleine, ietwat kromme knakkert van 67.

Steve krijgt Cimmaron toegewezen, oeh best een grote;). Jakkie krijgt een grijze mustang die de naam Shalom draagt, een Joods peerd dus. We hebben aangegeven ‘none experience’ te hebben, dus maak het maar niet te gek. Gelukkig gaat het allemaal heel relaxt. Bob voorop, daarna Jakkie en Steve is de hekkensluiter. Verder gaat er lekker niemand mee.

Bob vindt het ook fijn dat we voor 8 uur in de morgen hebben gekozen, want dan is het nog niet zo warm en hebben we de meeste kans om wild te zien. De eerste hindernis is een boom over het pad. Waarschijnlijk gisteren omgewaaid door de rare winden. Jakkie heeft een braaf paard en die stapt er zonder morren overheen. Steve’s paard niet, die ziet dat niet zo zitten. Maar als Bob ff van zijn paard afstapt en ‘m begeleidt, doet hij het toch zonder zeuren. Bob met enige moeite weer op zijn paard, we mogen ’m niet uitlachen zegt ie, maar het is wel grappig, want hij is klein en heeft een dwarse knol.

En wild… dat zien we ook, na zo’n drie kwartier hobbelen ontdekken we 2 jonge elanden. Als we een stukje verder rijden zien we er nog 3 in de meadows vlakbij. Hihi Steve is een beetje te lief voor zijn paardje geweest en die zit steeds gras te vreten. Doet ie anders nooit… En dus loopt Cimmaron niet lekker door, de elanden volgen wel. Volgens Bob zijn ze vooral gevaarlijk in de lente, maar Steve moet z’n ros toch een beetje aansporen.

Het is een fijn ritje, Bob is echt leuk, vertelt veel over de natuur, hoewel Steve wel een beetje zere reet krijgt en Jakkie kramp in de kuiten. Op het laatste stuk waden we ook nog door de Colorado River. Bij de stallen is het ff lastig afstappen, als je een beetje stijfjes bent geworden, maar het was echt een goed begin van de ochtend!

Terug bij de camper bakje koffie gedaan en ff gelachen over onze trip. Om 11 uur nog langs de stallen gereden om Bob een fooitje te geven en daarna weer op weg. Het is maar een klein stukje en dan rijden we officieel de Rocky Mountains National Park in. Als we nog maar net onderweg zijn, ziet jakkie net de achterkant van een eland de bossen in gaan, helaas niet op de foto kunnen krijgen. Daarna beseft Steve dat we helemaal geen map en krant hebben gekregen. Omdat we toch tijd zat hebben, rijden we nog even terug naar de poort.

Onderweg terug zien we weer een hert. Nou nou het is onze lucky day. Nadat we onze map en krant hebben, rijden we dezelfde weg terug. Daar hebben we weer dat hert en ook nog 2 andere erbij. Echt leuk! Paar mijl verderop zijn een heleboel auto’s gestopt, niet voor niets. Een hele kudde grazende herten, voor het eerst maar eens de telelens gepakt, want ze zijn iets te ver weg.

Rustig doortuffend komen we steeds hoger in de bergen. Whoop whoop we ontdekken plakken sneeuw in de graskanten. We passeren het niveau van de boomgrens en de komen in het gebied van de eeuwige sneeuw. Het is hier echt een beetje frisjes duhh. Bij Alpine point zien we ineens een supermooi, groot hert met een volledig gewei. Het is daar gewoon aan het grazen en totaal niet gestoord door auto’s en foto’s makende mensen.

Ons hoogste punt is elevation 12500 ft, dat is 3,8 km boven de zeespiegel, NAP. We eten een broodje op de top, wel binnen, lekker behaaglijk. Daarna dalen we weer best rap af, onderweg hele mooie vergezichten in de vallei. Jammer genoeg reden we net iets te snel naar onze zin het national park uit, maar omdat we overgaan in Estes Park is het nog steeds erg mooi onderweg. Dit is wel meer een skioord voor de rijken, dat zie je aan de huizen en de voorzieningen, maar evenzo ook mooi in de zomer.

De missie is een camping in Drake, maar we tuffen zo lekker door tussen de bergen, de Big Thopsom River volgend dat we uiteindelijk maar een camping in Loveland pakken. Niet zo’n bijzondere, maar zit op de route voor morgen. Steve praat nog even met de buurman en wordt gewezen op de brand in de bergen, we kunnen de rook zien vanaf hier. Nu begint het wel iets te regenen, het waait ook flink ineens. Ff afwachten of we nog burgers kunnen bakken op de bbq vanaaf.