Woord van de dag?

11:40 zegt de laptop. Dat is dus bij jullie. Hier is 2:40 am. Zoals te verwachten lekker vroeg wakker. Maar we vinden het niet erg. Het heeft wel wat om zo midden in de nacht in bed de afgelopen uren te overdenken. Jeetje wat hebben we al weer veel meegemaakt. Wordt weer veel typen, moet er nog een beetje inkomen. Maar olé, daar gaan we!

We namen dus niet de shuttlebus van 6:40. Stefke vroege vogel vs Jakkie slakkie:-). Die van 7:20 is keurig om half 8 op Schiphol. Het is erg druk, maar we gaan er redelijk vlot doorheen. Het statief mag zonder problemen mee in de handbagage en de koffers wegen netjes 21 en 22 kilo. Wát zijn we toch modelburgertjes eej. Zeker als we ook nog een oud mevrouwtje helpen met het wegen, labelen en op reis sturen van haar koffer. Wie goed doet… (laten we het hopen).

Schiphol is aan het verbouwen. Aaah autist Jakkie: ‘het ziet er heel anders uit…’ Waar is die koffiekraam? Waar is nu hodster die boekenwinkel gebleven? Jullie snappen het, het had ff wat voeten in aarde, maar macchiatootje gedronken, croissant op, tijdschriftjes, geurtje voor Steve en oordopjes gekocht. Daarna naar de gate. Druk! Lange rij. Maximum security. Dus….

Het schiet niet op pfff. Alle elektronische apparaten in zakjes, snoertjes in zakjes. Grappig om te zien wat iedereen méésjouwt. We hebben zelf ook echt teveel. Worden we ook nog uit de rij geplukt om van die border security-achtige vragen te beantwoorden. Hoe we van Seattle naar Las Vegas denken te komen? Uhh ja wat denk je van lopen trut? En of we elektrische apparaten bijhebben. Ja wie niet in deze rij? En of we onze koffers zelf ingepakt hebben. Zo niet, hoeven we dan niet in de gevangenis als er smokkelwaar in gevonden wordt? Nou ja at random routinechecks dus of kwam het door Steve zijn glimmende voorhoofd;-)? Maar op Schiphol en dan in Seattle reistips krijgen van de douanier? Akward!

Camera’s en lenzen moesten ook uit de trolley. Laptop, tablet apart. Oeps van wie is deze tas? Er zit nog een e-reader in! Jakkie??? Door de drukte en al het gedoe hebben we nergens echt gewacht, maar de hele tijd bezig geweest en zo door het vliegtuig in. We zitten best ruim. Rijtje van 2. Weinig kinders in het vliegtuig. Awel… en van de spaarzame jankerds zit er een knus gezinnetje met 2 koterkus -ja tuurlijk- precies naast ons:-(. Nou en janken doen ze! Met regelmaat én als die ene niet huilt dan heeft ie wel zo’n hoog stemmetje waar hij te pas en te onpas ‘dadda’ mee zegt….. En tóch was het een prima vlucht. Ook de hoestende Rus achter ons kreeg het niet voor elkaar. We gingen ons gewoon niet ergeren:-).

Vlucht bedroeg 9,5 uur, we vlogen grootste gedeelte op 12 km hoogte. Niet zo snel, tussen de 800 en 925 km/u. Toen de landing ingezet was hadden we supermooi uitzicht over besneeuwde bergtoppen, glinsterende rivieren en bergmeren. Hartstikke goei weertje. Stralende zon, helder en rond de 16 graden. Good to be back! Nog ff errug lang wachten voor we door de douane waren, maar zoals gezegd kregen we nog reistips in plaats van ingewikkelde vragen. De koffers waren al van de band gehaald en zo geschiede het dat het vervelende deel van de reis er opzit (nog maar ff niet denken aan de terugreis…). O ja en gingen wel mensen klappen toen we geland waren, dacht dat dat alleen op vluchten naar Turkije gewoonte was?

Met de Link light rail gingen we voor 2.75 pp naar Station Westlake. We hadden nog net 6 dollar van thuis gelukkig, want een ATM waren we onderweg niet tegengekomen. Nee en echt niet ‘to good to be true’ want het was een ritje met interessant uitzicht door wat armoedige wijkjes en na een blokje om te hebben gelopen, vonden we ons hotel ook nog. Zou het nu ervaring worden dat we elkaar de hersens niet meer in hoeven slaan of gewoon geluk?

Leuk hotel, goed gekozen Steve! De gast van de receptie lekker voor ons karretje gespannen en ‘m ff naar Cruisse America laten bellen hoelaat ze ons op komen halen morgen. 10:00 uur, mooie tijd! Toen naar onze kamer op de 8e. In de lift staan wachten na op 8 gedrukt te hebben. ‘Gaan we nou omhoog?’ Uhhh nee dus hihi. Je moet je keycard eerst ergens in frommelen. Ooow, zeg da dan! Allebei even opgefrist en niet te lang blijven trutten, want we willen nog niet inkakken (het ligt op de loer).

Rond een uur of drie lopen we richting Pike Place. Het is 7 blokken, niet ver en nog steeds echt lekker weer. Blijft een fijne stad, we zijn in de vakantiestemming en benieuwd of onze ontdekking van 2012 nog even lekker smaakt of dat we het ondertussen thuis beter hebben nageaapt. Het was wel 2 dollar per cup duurder, maar nog steeds mmmmmjammie!! (Poke = rauwe ahi tuna met dressing van oa. sojasaus, sesamolie lente-uitjes. TIP!) Doen nog een rondje over de markt, jammer dat we hier de camper niet ff voor kunnen rijden om in te kopen voor de komende dagen. Maar goed we vinden vast nog wel een farmersmarket.

Ons hotel heeft een restaurant met een goeie vibe en het is happy hour dus daar stranden we. Steve doet een paar Scrimshaw Pilsjes en Jakkie test de cocktails. Jack Rose in between the sheets en nog eentje. Ergens moet een komma, maar we laten het zo;-). Het waren echte cocktails; geen grote glazen vol met suiker en ijs, of nog erger van die slushpuppies, maar kleine glaasjes met lekkere booz. Ons dinner bestond uit Miller’s Guild Wagyu Beef Burger (Steve) en Beef Sandwich with Aioli and Cilantro Slaw (Jakkie). Met lekkere frittekus en natuurlijk wel weer ff om mayo vragen.

Toen zijn we naar boven gerold. Hoe precies weten we niet meer, maar we gingen slapen toen het nog licht was en daarom zijn we nu natuurlijk keiwakkert. Punt! Verslag af! 4:15.
Bedankt voor alle leuke reacties op ons eerste verhaal!