Amerika ~ Rammstein

Whoehoehh we hebben een prachtig mooie, fris ruikende, totaal niet verouderde, het tegenovergestelde van shabby en defenitly not oldy Sanny – hotelkamer.

Mwahhh dit is wel een dikke leugen natuurlijk... Maar na een klein smetvreesaanvalletje van Jakkie, het in de hoek pleuren van de HIV-sprei, het verwijderen van het schaamhaartje van de pleebril en douchen met slippers aan, gaat het nu toch wel weer goed. Het voelt nog niet als thuis, maar als we net doen of we de ‘No Vagancy-film’ aan het kijken zijn, komt het aardig in de buurt;).

Nou ja, the only way is up! Beetje rustig beginnen kan geen kwaad. De IHOP is hiernaast, het internet doet ’t en de airco verdrijft de natte sokkengeur niet echt, maar het is binnen zeker-te-weten koeler dan buiten. We hebben een koud watertje uit de automaat, er is een ATM en onze reis verliep prima.

Vanochtend met de shuttle service van van der Valk naar Schiphol. Paspoortje in de zuil frommelen en na een paar keer misgegokt te hebben - moeten we van de Arke-mevrouw toch écht ‘Orlando International’ kiezen terwijl we naar Sanford vliegen - maar verder no stress. Op onze weg naar zelfstandigheid moeten we nu ook al geheel eigenhandig onze koffers op reis sturen. Dat is wel een beetje spannend, want voor je het weet is je koffer opgegeten door de automaat. Daarna gaan twijfelen is zinloos… We proppen Steve’s statief toch maar in zijn koffer, ruimte maken door wat dingetjes naar Jakkies koffer te verhuizen kan niet, want die is al lang uit het zicht verdwenen.

Goed; 20 kilo voor Jakkie en 25 voor Stefke. Steve kon weer eens niet goed kiezen welke make-up, jurkjes en schoenen hij nu allemaal nodig heeft… Op het helemaal eigenstegeprinte bagagelabel kwam dan ook ‘heavy load’. We mogen deze keer 35 kilo meesjouwen, dus pakken was iets minder wikken en wegen. Gelukkig zijn we niet voor de max gegaan, want pas op Schiphol begint de automaat je uit te leggen dat je wel 35 kilo mag, maar per item maximaal 32 kilo. Voor de mevrouw naast ons, die haar kleding vast niet op aantrekkelijkheid, draagbaarheid of mix & match had geselecteerd, maar precies 35 kilogrammetjes had doorgeladen – iets minder grappig…

Douane: geen probleem. Latte macchiato bij de Illy: lekker. Croissant van daar: iets minder. Vakantiegeurtje voor Steve: zo gefixt. Vakantiegeurtje Jakkie: weer lastig natuurlijk, na lang twijfelen toch maar een nieuwe van het thuisgeurtje gekocht. Boeken en tijdschrift gehaald. Geen tijd meer voor eindeloos gezever over een zonnebril. Nog wel ff snel een verloopstekkertje gekocht, want ja die waren we dan wel vergeten. Verder tot op heden geen onaangename ontdekkingen van inpakdementie (vooralsnog).

11:45 bij de gate, als laatste groep boarden en met iets vertraging rond half twee waren we lós. Trouwens, naar onze ietwat te zware handbagage werd verder helemaal niet gekeken? Niets te klagen over de vlucht; royale beenruimte in comfort class, allemaal relaxte mensen, klein beetje kindergebrul (net ver genoeg naar achter en gelukkig niet al te lang) en vriendelijke stewards en –dessen. Eten en drinken is in principe tegen betaling bij Arke, maar de warme maaltijd en aantal drankjes is voorgratiesj en daar kan je het best mee redden. We hebben alleen een cup a soepie en saucijzenbroodje gekocht. Het entertainmentset dat Steve had besteld, was z’n geld echter niet waard. Allemaal oude films en de nieuwe waren ook oud;).

5.45 pm geland (23:45 bie julder). Blij toe dat we niet naar Miami doorvliegen, want dan moet je hetzelfde traject als ons afleggen plus weer helemaal opnieuw via de entreedeurtjes van de luchthaven- met je vers uitgecheckte koffert - alsof je nog zo fris als een hoentje bent en geloof ons… Dat ben je niet meer!

Gemakkelijk naar de Alamo gesjokt. Phoehh ’t is hier wárm én vochtig! 33 graden, echt iets voor ons… Auto uitkiezen alsof het een zakkie chips betrof. Wij hebben er geen fluit verstand van, dus het is een GMC geworden. Best ’n hroaten. Iets raken bij het achteruitrijden is vrijwel onmogelijk want er zit een 83 inch achteruitrijcamera op. Ho ho! Niet gaan lopen jinxen.

Nou ja het hotel was dus dichtbij en dat is de voornaamste reden dat we nu in dit paleisje zitten. ‘Ik ruik het al niet meer zo.’ ‘Jij?’