Extremities

Een dag van uitersten, dát was het. We zijn nu aanbeland in Bridgeport en dat ligt aan de voet van de Sierra Nevada. Hier schijnt de zon flink, maar het koelt ook vrij snel af, omdat we nog op een hoogte van 1976 meter zitten. We hebben een leuke camping met aardige owners (want Veronica vindt Jakkie d’r groene broek really cool). Het is aan een Lake, het zogenaamde Bridgeport Reservoir. Daar is helaas weinig van over, want ze hebben al 3 jaar te kampen met droogte. Ze hebben behoefte aan sneeuw.

Nou wij iets minder… Toen we vanochtend wakker werden om 6 uur dacht Stefke dat er sneeuw lag. Gelukkig viel het mee en waren het de ondergrond van gele dennennaalden in contrast met de lichtgrijze stenen van de campground die hem even van de wijs brachten. Het was niet gek geweest, want het was een koude nacht, maar onder onze slaapzakjes konden we het goed warmhouden. Ons kacheltje kan 2 uur loeien op de accu, we hebben deze alleen vanmorgen gebruikt om de kou een beetje uit de hut te krijgen. Wij zijn echt wel bikkels aan het worden;-).

Om 7:07 gingen we al rijden, het was toen nog een beetje donker. We willen graag de Bumpass Hell trail doen voor we het park verlaten. Bumpass Hell is een gebied met een hydrothermal basin; een stuk met vulkanische activiteit dichtbij de aardkorst. Je vindt daar mudpots (pruttelende modder) en fumaroles (stoomgaten) en het ruikt er - net als in Yellowstone - heerlijk naar zwavel (rotte eieren).

We volgens de 89 door het park, we blijven echter maar klimmen en de besneeuwde Lassen Peak (3187 m) komt steeds meer in zicht. Er ligt ondertussen sneeuw langs de weg en zo te zien is de sneeuwploeg al gebruikt. Gelukkig is het asfalt droog en wordt het niet zo nijpend als in Crater Lake. Bumpass Hell blijkt net na het hoogste punt te zijn (2594 m). Het is stervens koud en zelf Jakkie (strebertje) ziet het ff niet zitten om af te dalen voor een moderate hike over besneeuwde hellinkjes en afdalingen van 2 uur om 8 uur in the mornin’…

Nou een goede reden om nog eens terug te gaan als het weer iets minder spannend is (ook al staat er dat in het Bumpass Hell-gebied in augustus sneeuwstormen voorkomen). We vervolgen onze slinger de slangerweg door winterwonderland. Gelukkig kunnen we vanaf de weg in het dal nog een aantal thermische bronnen zien. Ook is er langs de weg nog een mudpot die lekker pruttelt en een aantal fumaroles die fijn rieken.

Dan rijden we door tot Chester en doen een verlaat ontbijtje met bagels van het gasfornuus (lukt steeds beter) aan Lake Almanor. Prachtig meer waar de vissen recht in je schepnet springen (helaas geen schepnet:-P). Vervolgens door tot Truckee over de 89. Daarna ff de tomtom opnieuw ingesteld en toch besloten Lake Tahoe te passeren over een weg die we al eerder hebben gereden, want dat scheelde een uur. En, zo speciaal is dat lake ook weer niet. Het is een druk dorp waar je nergens kan staan. Het meer is prachtig, ook om langs te toeren dus nemen we daar lekker genoegen mee.

We rijden Nevada in ondertussen. Ff tanken in Carson Valley. Daar doen ons beider bankpassen het niet en vullen we de tank met de 100 dollar die we nog cash hebben. Daarna verder over 395 en bij Topaz Lake weer terug Californië in. ‘Nee we zijn niet naar Burning Man geweest’, meneer van de California state controle post! Wéér niet, but jes, we fit the profile still;-).
Om half 4 zijn we in Bridgeport. Een klein stadje waar de benzine bijna 5 dollar kost overal. Gelukkig heeft de lokale Shell een ATM die ons wel geld wil geven en kopen we nog wat water. Boodschappen doen we morgen wel weer, want alles is hier keiduur.

Camping voor de verandering snel gevonden. We zijn ondertussen de was aan het doen (de wasser and the dryer ofcourse) en we zullen eens kijken of we nog wat fottokus erdoor kunnen sjuffelen.

P.S. We zijn eigenlijk in Bridgeport maar waarbenjij.nu site kan ut weer eens nie vinden!